Het Belgische journalistenechtpaar Herbert De Paepe en Els Depuydt schreven vijf jaar over hun debuut Mensenvlees (2010) met de psychopatische moordenaar Andries Swartwater. Het gelijknamige vervolg verscheen drie jaar later. Daarin weet de reactionaire Zuid-Afrikaan op een inventieve, maar niet zo propere wijze te ontsnappen uit zijn Schotse gevangenis. Als beeldhouwer John Newcastle en met een bionische arm wordt hij naar Australië gestuurd. Niet alleen met een dodelijk opdracht, maar hij wil zelf ook wraak nemen degene die hem achter de tralies bracht. Een Belg in datzelfde werelddeel komt onvrijwillig in zijn vaarwater.
Swartwater is een onevenwichtige thriller. De Paepe & Depuydt laten bij tijd en wijle zien dat ze het in de vingers hebben, maar het verhaal – en dus ook de spanningsboog – als geheel is niet in balans. Dat is jammer voor de goede delen die het zeker kent. Wellicht dat het beloofde derde deel van de Swartwater-trilogie gerechtigheid brengt.