De Repair Club – de stichting ErCé – telt vier toegewijde leden, waaronder John Antink, voormalig hoofd van de geheime dienst. Ze repareren om de twee weken huishoudelijke en elektronische apparaten. Ze zijn toegewijd aan elkaar, aan hun verleden en aan het repareren van wat kapot is of vroeger fout is gegaan. Een briefje met ‘2.349.7/zu/744353’ –   en de loop van een pistool – confronteren Antink, inmiddels vijf jaar met pensioen, met een los eindje in zijn carrière. Wanneer hij daarin begint te graven en te zoeken, rakelt hij zaken op waar hij liever niet meer mee te maken wil hebben: “Elk lijntje loopt naar een lijk in de kast. Sommige kasten moeten dicht blijven tot na zijn dood”. Een diplomatiek akkefietje zorgt er tegelijkertijd voor dat hij weer wordt ingeschakeld door zijn opvolger bij de dienst. Een en ander begint voor Antink dan aardig door elkaar en uit de hand te lopen: “Hij heeft geen geheimen; hij is zelf een geheim”.

Nominatie
Den Tex (1952) verdient met De Repair Club – zijn veertiende thriller - nu alvast zijn zevende (!) nominatie voor de Gouden Strop 2023, de prijs voor de beste Nederlandstalige thriller die hij drie keer won (in 2008 met Cel, in 2006 met De macht van meneer Miller en in 2002 met Schijn van kans). En terecht genomineerd, want het is een ‘echte Den Tex’ in die categorie, misschien wel zijn beste tot nu toe. De lezer krijgt niet alleen een goed verhaal met prachtige personages voorgeschoteld; het is ook nog een lesje moderne geschiedenis en meer in het bijzonder over de laatste jaren voor het definitieve uiteenvallen van de Sovjet Unie. En de rol van het westen om dit te bespoedigen door het faciliteren van het wegsluizen van veel geld door machtige partijleden.

Persoonlijk
Dat gebeurt aan de hand van het persoonlijke verhaal van John Antink oftewel Max Danzler zoals hij heette in de jaren tachtig in het Oost-Duitse Dresden. Het is de wereld van geheime diensten, spionnen, dubbelspionnen, verraad en eigen gewin; een wereld die John le Carré zo goed kende en beschreef in zijn thrillers. John le Carré is dood, in Nederland hebben we Charles den Tex. Wat een boek…
Klik HIER voor een fragment en HIER voor de recensie onlangs van Rob van Scheers in de Volkskrant.