De 79-jarige Konrad Karlsson wordt dood aangetroffen in een verzorgingstehuis, hangend aan het snoer van de alarmknop boven zijn bed. Alles wijst op zelfmoord. Malin Fors neemt de zaak op zich en komt er al snel achter dat Konrad geen motief had voor zelfmoord. Haar vermoedens over Konrad worden versterkt door de autopsie. Malin zoekt naar aanwijzingen, maar niets lijkt te kloppen en het bewijs dat wordt verzameld is tegenstrijdig. Wie zou deze man dood willen hebben? En volgen er nog meer moorden?

Mons Kallentoft is in zijn geboorteland Zweden een succesvol schrijver. Lichthemel is het vierde boek van een serie met Malin Fors in de hoofdrol. In de eerste serie van vijf boeken rond deze inspecteur bij de politie van Linköping spelen de seizoenen een rol (naast de vier gebruikelijke is er blijkbaar ook een ‘vijfde seizoen’), bij de tweede serie zijn dat de vier elementen. Kallentoft heeft aangekondigd dat er minstens tien Malin Fors-boeken zullen komen. Tot nu toe verschenen Midwinterbloed, Zomerengel, Engelwater en Lichthemel. De laatste twee zijn de bekendste in Nederland. Mons Kallentoft heeft ooit gezegd dat zijn poëtische boeken aangevuld zijn met magisch realisme.

Hij laat zijn slachtoffers ‘spreken’. Tussen de hoofdstukken door waar we kennismaken met de personages, lezen we de gedachten van de 79-jarige Konrad Karlsson. Deze man is dood aangetroffen in een verzorgingstehuis. De doden laten spreken is een bijzondere manier van schrijven. Dit is ook leidraad voor de personages, ze laten zich leiden door de denkbeelden van het slachtoffer. De enigszins staccato manier van de gedachtespinsels van de hoofdpersonages is in mijn ogen een minpunt, dit haalt de vaart uit het verhaal. Er zijn namelijk nogal wat verhaallijnen en dat wekt soms wrevel op want je wilt weten wie de moordenaar is.

Mans Kallentoft schuwt maatschappelijke problemen niet. In Scandinavië is het tekort aan personeel en geld op de werkvloer in verzorgingstehuizen een actueel thema. In Lichthemel speelt de wind een dominante rol. Magisch realisme, de zielenroerselen van het slachtoffer en de personages en een koppige hoofdinspecteur met haar eigen zorgen geven het boek een persoonlijke touch van Kallentoft. Mooi detail van de cover, de voorkant gaat over in een mooie binnenkant. Voor wie houdt van een trage, gedetailleerde en poëtische schrijfstijl, in het hoge Noorden kan ik dit boek zeer aanbevelen.