De Amerikaanse president heeft een opdracht waar veel van af hangt. Niet alleen zijn positie, maar ook de wereldvrede. Daarom schakelt hij Will Robie en Jessica Reel in, twee special agents die hun kunnen bewezen hebben. Althans, in de ogen van de president, want hun baas is hen liever kwijt dan rijk. Tijdens het oefenprogramma doet hij er dan ook alles aan om Robie en Reel uit te schakelen. Parallel aan deze training maken we kennis met de Koreaanse Chunch-Cha, die ook een speciale missie heeft. Gedurende het verhaal wordt al snel duidelijk dat Amerika en Noord-Korea boze plannen hebben met elkaar en dat Robie, Reel en Chunch-Cha elkaar zullen treffen.

Amerikaans
at Baldacci met Doelwit een thriller naar Amerikaanse maatstaven aflevert is een feit dat boven water staat. Het verhaal leunt op clichés als ‘Amerika is goed, Noord-Korea is slecht’, ‘twee onverslaanbare superagents’ en ‘wantrouwen tussen de verschillende Amerikaanse diensten’. Ook het typische ‘happy end’ ontbreekt niet. Baldacci heeft een prima verhaal neergezet, maar door de vele clichés is het buitengewoon voorspelbaar. Als halverwege het boek eenmaal duidelijk is wat precies de geheime missie van Robie en Reel is, laat de verdere ontwikkeling van het verhaal zich makkelijk raden.

Snelheid
Doelwit leest vlot weg. Het verhaal is voldoende uitgediept, maar is niet bijzonder complex. Daarnaast heeft Baldacci een prettige schrijfstijl. Opmerkelijk is wel dat enkele zeer belangrijke en grootse gebeurtenissen in relatief weinig woorden worden weggezet, terwijl zaken die er minder toe doen erg in detail worden beschreven. Is dit gebeurt in de snelheid waarmee het boek geschreven moest worden (bij Baldacci volgen de boeken elkaar snel op) of wil de schrijver de lezer bewust op het verkeerde been zetten?

Los van elkaar te lezen?
De karakters worden niet echt goed uitgediept. Wellicht komt dit omdat Doelwit het derde deel is in Baldacci’s reeks over Robie en Reel, en dat Baldacci dit in de eerdere delen gedaan heeft. Het zijn op zichzelf staande verhalen en daardoor goed los van elkaar te lezen, maar toch merk je al snel dat enige voorkennis ontbreekt.

Conclusie
Doelwit is een prima verhaal, wat prettig verteld wordt door David Baldacci. Echter, meer dan een middenmoot thriller levert hij niet af. Baldacci lijkt zich meer te richten op kwantiteit dan op kwaliteit. Prima vakantielectuur, maar voor de doorgewinterde thrillerlezer biedt het boek onvoldoende om zijn honger naar spanning te stillen.