De Maagdensteen zuigt je vanaf de eerste bladzijde mee in een wervelend verhaal. Studente Ida Nordlund krijgt van haar oma uit Moskou met het dwingend verzoek een mysterieus kistje in ontvangst te nemen, te verbergen en onder geen beding contact op te nemen met de politie. De overdracht van het kistje zal gebeuren tijdens het Nobelprijsgala. De beroemde Russische natuurkundige Lobov zal het haar overhandigen. Dat lukt. Maar Lobov sterft een gruwelijke dood, nadat hij Ida het kistje heeft gegeven. Ida wordt verdacht van de moord en slaat noodgedwongen op de vlucht. Intussen verneemt de lezer meer over de inhoud van het kistje. Het bevat een steen met buitengewoon krachtige eigenschappen. De steen werd in Nieuw-Zeeland in 1769 ontdekt door Daniël Solander, een leerling van Linnaeus, tijdens zijn reis rond de wereld met de Britse ontdekkingsreiziger kapitein Cook. Solander besluit de steen, inmiddels ongelukkigerwijs in vier stukken gevallen, te verbergen. De delen raken in de eeuwen erna verspreid over de wereld en komen in het bezit van beroemdheden als Greta Garbo en Frank Sinatra. Ida probeert in contact te komen met haar oma Alma en begint samen met Lasse, haar buurman uit haar kindertijd, aan een lange spannende tocht richting Finland en Rusland. Ze worden achterna gezeten door de politie, maar ook door anderen, die er alles voor overhebben om de steen te pakken te krijgen en daarbij geen geweld uit de weg gaan. De Maagdensteen combineert spanning en mysterie met geschiedenis en actie. Aanvankelijk weet Ida weinig of niks, maar geleidelijk aan komt ze meer te weet. Ook haar moeder Eva blijkt een rol te spelen. Het verhaal wordt doorsneden met brieven van Eva aan Ida en historische fragmenten; het verband wordt langzaamaan duidelijk. Het auteursduo dat achter Michael schuilgaat heeft duidelijk veel plezier beleefd aan het bedenken van dit verhaal en het uitschrijven ervan. Dat plezier straalt ook af op de lezer. Alleen: het verhaal stopt abrupt, zonder dat ook maar iets van het verhaal afgewerkt is.  Het tweede deel van De Maagdensteen wordt aangekondigd voor begin 2015. En dat is best wel jammer om als lezer zolang op je honger te blijven zitten.

Ida krijgt tijdens een Nobelprijsgala een steen en een brief. Haar oma Alma heeft deze aan de beroemde natuurkundige Lobov meegegeven. Ze krijgt verder geen informatie, alleen dat ze de steen niet mag kwijtraken en geen contact met de politie mag opnemen.  Lobov wordt vermoord, vanaf dan begint de vlucht. De politie zoekt haar, omdat zij de moord gepleegd zou hebben. De Russische Miranda, lid van een schimmige onderzoeksorganisatie, zoekt haar, al wordt (nog) niet meteen duidelijk waarom. En ook ene Mikael en Paul zitten achter haar aan. Samen met Lasse (haar voormalige buurman van het huis waar ze opgroeide) begint ze aan een lange en spannende tocht, op zoek naar Alma.

Een thriller zoals een thriller moet zijn
De Maagdensteen heeft alle ingrediënten van een goede thriller: historie, geheimzinnigheid, psychologie, moord en actie. Het verhaal wordt verteld aan de hand van Ida, die eigenlijks niks weet (over de steen, de brief en haar moeder Eva) en stukje bij beetje meer te weten komt. Soms wordt het verhaal verteld vanuit het perspectief van Mikael en Paul. Het verhaal wordt enkele malen onderbroken door brieven van Eva aan Ida, historische feiten (o.a. aan de hand van Wikipedia) en flashbacks. Deze lijken aanvankelijk niks met elkaar te maken te hebben, maar blijken gedurende het verhaal wel degelijk met elkaar verbonden.

Snel te lezen dikke pil
Het verhaal is heel spannend opgebouwd. Je wordt 500 pagina’s lang het verhaal ingezogen. Heel knap gedaan om de spanning zo lang vast te houden, terwijl er eigenlijk maar zo weinig details worden prijsgegeven. Het verhaal leest gemakkelijk, zit goed in elkaar. Mortimer heeft oog voor detail, hij weet levendig de situaties in beeld te brengen en een aantal personages uit te diepen. Het verhaal is een echte pageturner, je blijft lezen, voelt je betrokken bij Ida. Door je medeleven met haar wil je blijven lezen hoe het verder gaat. Het is geen uitdaging deze dikke pil snel uit te lezen; de uitdaging zit ‘m er juist in het boek weg te leggen.

Geen einde
Enige minpunt is dat het verhaal niet af is. Ook niet gedeeltelijk (vaak heb je een hoofdverhaal wat doorloopt, maar een deelverhaal wat wel afgerond is). De vragen waar het verhaal mee begint, zijn niet beantwoord. Je weet nog steeds niet waarom de steen zo belangrijk is. Waarom Ida Eva niet kent. Wie Alma nu echt  is. En waarom Mikael en Paul nu echt achter Ida aanzitten. Het einde van het verhaal is voor dit deel niet natuurlijk, het lijkt erop dat de knip puur uit praktisch oogpunt gemaakt werd: zou het boek anders te dik geworden zijn? Er zit dus niks anders op dan te wachten tot begin 2015, wanneer het tweede deel verschijnt.

Conclusie
Een conclusie trekken is lastig: voor mijn gevoel heb ik maar een half boek gelezen, omdat het verhaal in dit deel zo abrupt stopt. Op basis van dit eerste deel  zou je dit wel een belofte voor de perfecte thriller kunnen noemen. Nu is het afwachten op het vervolg, of het deze belofte ook weet in te lossen.