Moord op Huilwater is zeker niet de zoveelste thriller. Je merkt als lezer al snel dat Karin Brynard een journalistieke achtergrond heeft, want de huidige politieke en raciale problemen in Zuid-Afrika komen uitgebreid aan de orde in het verhaal. Je moet als lezer wel goed blijven opletten, want het verhaal is vrij gecompliceerd, maar absoluut ook erg spannend. Wat mij betreft had het verhaal wel iets korter gekund. Want sommige dingen worden iets teveel uitgelegd, terwijl andere vragen die het boek bij jou als lezer oproept inbeantwoord blijven. Misschien dat die in een volgend deel beantwoord worden. Inspecteur Beeslaar is namelijk een personage waar ik meer over zou willen lezen. Dus als er een vervolg komt, zal ik dat zeker gaan lezen.

Een thriller uit het Afrikaanse continent bereikt niet vaak niet ons land. Wij zijn meer gericht op Noord-Europa en de Angelsaksische literatuur. Dan is het zeer lovenswaardig dat en uitgever het aandurft om een boek uit te geven dat hieraan niet voldoet. Moord op Huilwater laat het nieuwe Zuid-Afrika zien. De tegenstelling tussen blank en zwart is nog steeds erg groot met het verschil dat de blanken in e verdediging zijn. Verder het verschil tussen arm en rijk en stad en platteland.

In het Noorden van Zuid-Afrika wordt een kunstschilderes, Freddie, met haar zwarte adoptiedochter vermoord. Er zijn al eerder veediefstallen geweest en is dit de zoveelste "plaasmoord" waardoor de lanken erg onrustig worden. Een goede voedingsbodem voor extremisten om zich te bewapenen en zelf op pad te gaan. Een schuldige hebben  ze al: de zwarte opzichter van Freddie, een bosman. In deze omstandigheden moet de vanuit Johannisburg overgeplaatste politie-inspecteur zijn werk doen. Hij zit nu in deze uithoek en heeft het niet naar zijn zin en heeft het moeilijk met zijn baas, die snel resultaat wil zien, en met zijn twee onervaren adjudanten.

Saar de zus van Freddie komt naar het gebied om alle verwikkelingen af te handelen maar er blijven steeds weer dingen gebeuren. Beeslaar kan er lang niet de vinger opleggen wat maar vooral waarom er dingen gebeuren.

Het boek worstelt zich door allerlei verdachtmakingen en iedereen geeft een ander de schuld. Beeslaar weet uiteindelijk wel een goede middenweg te vinden en schikt zich in zijn rol en wordt gaandeweg het onderzoek steeds meer overtuigd van zichzelf en weet het goed te ontrafelen. Misschien iets te groots maar na zo'n goed opgebouwd verhaal mag dat wel!

Moord op Huilwater is wat mij betreft meer dan een thriller. Het geeft ook verhoudingen in Zuid-Afrika weer en zelfs in streken waar het rustig was ligt het geweld op de loer.

Een meesterwerk waarvoor je wel je tijd moet nemen om het op je in ta laten werken.

We waren tegen de apartheid. We voerden actie en kochten geen Outspan sinaasappels. We waren gelukkig toen Nelson Mandela eindelijk vrij kwam en president werd. Alles zou veel beter worden in Zuid-Afrika. Nu, twintig jaar later, is de belangstelling voor Zuid-Afrika bijna verdwenen. Andere landen en problemen vragen nu onze aandacht, maar is het leven in Zuid-Afrika beter geworden?

Moord op Huilwater geeft een beeld van het leven ná de apartheid. De macht van de blanken is veranderd. De zwarten en kleurlingen hebben meer kansen gekregen op scholing en werk. Discriminatie is niet verdwenen. Criminaliteit is deel van het dagelijkse leven. De schrijfster geeft een goed beeld van het leven in een gewoon Zuid-Afrikaans dorp. De problemen waar de mensen mee te maken krijgen. De invloed van het verleden op het heden. De frustraties van de blanke boeren. Dit alles verwerkt Brynard in een spannende thriller. Lezen dus!