Getuigen is wat Martin Vanderweyngaert had moeten doen, nadat hij getuige was van een vechtpartij in de trein. Maar hij kan niet getuigen, want hij is ziek thuis, of hoort althans daar te zijn. Hij wil niet getuigen, want hij is bang uitgemaakt te worden voor racist (zegt hij achteraf). Hij getuigt dus niet omdat hij bang is. Maar het is wel het begin van een reeks gebeurtenissen die hij vooraf niet kon bevroeden. Anders was hij wel gaan getuigen.

Enfin, Soetewey bedacht voor Getuigen (waarvoor hij in Vlaanderen de Hercule Poirot prijs 2011 ontving en werd genomineerd voor de Diamanten Kogel) een origineel verhaal met een grijze, (bijna weer) werkloze boekhouder uit Antwerpen als hoofpersonage. Soetewey vertelt het verhaal vanuit het hoofdpersonage wat een extra spanningslaag geeft. Als lezer weet je namelijk niet in hoeverre die versie te vertrouwen is. Dat doet hij in een goed tempo, met inventieve polotwendingen en een passend slot.
Alleen die epiloog – waarin alles wel erg goed komt met de hoofdpersoon – is een misser en kost hem een ster. Maar verder een prima thriller, Soetweys beste tot nu toe.