De Millennium-trilogie van de Zweed Stieg Larsson (Mannen die vrouwen haten; De vrouw die met vuur speelde en Gerechtigheid) was ruim tien jaar geleden een hit, bij de lezers èn bij de critici. Niet vreemd dat er een vervolg op kwam, niet van de in 2004 overleden Larsson maar door zijn landgenoot David Lagercrantz. In 2015 was er Wat ons niet zal doden, twee jaar later De man die zijn schaduw zocht en nu is er het laatste deel van de tweede trilogie, Zij die moet sterven. De eerste twee boeken van Lagercrantz over Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander slaagden er niet in Larssons boeken te evenaren, laat staan te doen vergeten. En het moet maar meteen gezegd: het (voorlopige) slotdeel van de reeks ook niet.

Dakloze
Het verhaal begint met een dode dakloze man dood in een park. Zonder identiteitsbewijs maar met het telefoonnummer van Mikael Blomkvist bij zich. De lijkschouwer belt hem dan maar en hij duikt in de zaak. Tegelijkertijd zit Lisbeth Salander in Moskou om voor eens en voor altijd met haar zus Camilla afrekenen.
De zoektocht van Blomkvist brengt hem naar een beklimming van de Mount Everest jaren geleden waarbij een aantal mensen om het leven kwamen onder nog niet altijd helemaal opgehelderde omstandigheden. Het blijkt dat de Russische geheime dienst daarbij betrokken was, net als bij de activiteiten van Camilla, ontdekt Lisbeth.

Ontbreken
Lagercrantz vertelt de verhaallijnen uitgebreid waarbij hij nogal wat personages inzet. Dat maakt die lijnen niet steeds even helder. Bovendien komen ze pas tegen het einde van het boek bij elkaar, net als de twee hoofdpersonages. Dan komt ook het tempo er goed in, net als de spanning. Die ontbreken in de daaraan voorafgaande pagina’s en die kan Lagercrantz niet compenseren hoe doordacht, gedetailleerd en complex de plot ook is.