Verrassende Gouden Strop-winnaar 2011: De handen van Talman Keller van Gauke Andriesse. 'In een genre waarin doorgaans de losse eindjes keurig aan elkaar worden geknoopt, durft Andriesse het aan gewoon wat eindjes open te laten.' Voor de jury van de Gouden Strop 2011 getuigt dit van durf: “Die bewuste losse eindjes knagen nog lang na”.

Schrijver Gauke Andriesse (1959) is van huis uit ontwikkelingseconoom, hij werkte in het Andes-gebergte en verblijft nog regelmatig in Afrika, waar hij instellingen ondersteunt die microkredieten verlenen. Sinds enkele jaren schrijft hij ook thrillers, rond de privé-detective met de naam  Jager Havix. In De handen van Kalman Teller, na Stilzwijgen (2008 ), De verdwenen schilderijen (2006 ), De dode opdrachtgever (2006 ) zijn vierde thriller, krijgt Jager Havix – die zich eerder inzette voor het terugvinden van schilderijen – een vreemde opdracht van een vreemde opdrachtgever. Talman Keller, want die is het, is een vermogende oliehandelaar op leeftijd met verminkte handen (in eerste instantie lijkt dat de link naar de titel). Hij vraagt Havix zich in te zetten voor een rechtszaak tegen een anesthesist en dienst ziekenhuis die al ruim tien jaar aansleept.
Havix ontdekt een netwerk van vriendjespolitiek tussen advocaten, rechters, medici,  ziekenhuisdirecties en farmaceutische industrieën. Een dodelijke verbond, gezien de slachtoffers. Maar ook Havix krijgt een proces aan zijn broek, niet geheel onlogische gezien de methoden die hij toepast. Gaandeweg krijgt hij ook steeds meer zicht op het verhaal achter Talman Keller, wat hem heeft gemaakt tot wat en wie hij is.
Andriesse weet een aantal lastige onderwerpen in De handen van Talman Keller ineen te vlechten tot een mooie verhaallijn. Belangrijk element blijft de hoofdpersoon Jager Havix, die, belast door zijn verleden, ongrijpbaar blijft. Maar ook schilderachtig en effectief als private eye. Andere personages krijgen echter ook voldoende tekening en diepgang en Andriesse bouwt de spanning gedoseerd op tot een verrassend, open einde. Ook met betrekking tot de titel.
Zo’n open einde vindt niet iedereen prettig en is eigenlijk ook niet naar de norm, maar zorgt er wel voor dat het verhaal enige tijd aanwezig blijft in het hoofd van de lezer. Dat vond de Gouden Strop jury ook.

Dat de macht van de medische stand heel groot is, is al jaren bekend. Het is nog geen minister gelukt om de salarissen van specialisten echt aan banden te leggen. Ook de farmaceutische industrie is een machtige invloedrijke bedrijfstak. Veel organisaties die nieuwe medicijnen moeten onderzoeken, worden betaald door de farmaceutische industrie. Hoe onafhankelik ben je dan? In dit boek wordt dit allemaal nog eens goed duidelijk. Of ze echt zover gaan om een moord te plegen, weet ik natuurlijk niet, maar in dit verhaal is het heel geloofwaardig.

Jager Havix wordt door Kalman Teller in dienst genomen om de waarheid te achterhalen over de medische misser waar Mira Roes slachtoffer is geworden. Tegelijkertijd wordt duidelijk gemaakt dat het systeem waarbij artsen de fouten van collega-artsen moeten beoordelen niet werkt. Bovendien zijn er ook nog allerlei relaties tussen artsen, rechters en advocaten. Hoeveel kans maak je dan nog als patiënt om je recht te krijgen.

Een tweede verhaallijn is het verhaal van Kalman Teller. Ik vind dat Kalman ook de hoofdpersoon van een roman zou kunnen zijn. Nu wordt hij wel in de titel genoemd, maar ik vind zijn verhaal niet relevant voor het onderzoek van Jager. Behalve dan dat hij het onderzoek van Jager betaald. Ik heb dit boek met plezier gelezen.