Over het boek
In de nacht voor Walpurgisnacht valt Charlie van een balkon op de elfde verdieping aan de Jakobsbergsgatan. Alles wijst op zelfmoord: drugs, ziekte en depressie. De politie sluit al snel het onderzoek. Eerder die nacht ziet de Ridder, een dakloze rocktroubadour, Charlie in het gezelschap van een man uit een discotheek komen. Als hij later aan de politie probeert te vertellen wat hij gezien heeft, is deze nauwelijks geïnteresseerd. Niemand maalt om de getuigenis van een oude zuiplap.
Helene heeft haar oude buurt verlaten, haar achtergrond uitgewist en alle contact verbroken met het gezin waarin ze opgroeide: een drinkende vader, een moeder die hen in de steek liet en een onhandelbare zus. Maar na Charlies crematie beginnen de vragen aan Helene te knagen. Wie was haar zus? Heeft ze echt zelfmoord gepleegd? En wat had zij vier weken voor haar dood te zoeken in Zuid-Amerika? Heeft het iets te maken met hun moeder die in de jaren zeventig verliefd werd op een Argentijnse vluchteling, en vervolgens spoorloos verdween?
Helene wordt gedreven door een groeiende behoefte te ontdekken wat er met haar zus is gebeurd, en een schreeuwend verlangen om het geheim van haar familie te ontrafelen. Ze gaat op onderzoek uit en ontdekt al snel dat de duistere organisatie van de Argentijnse militaire dictatuur nog steeds gevaarlijk is voor wie te veel vragen stelt.
Geef me je hand is een duister familiedrama en een politiek misdaadverhaal vol wendingen - over passie, verraad en verzoening.
Tove Alsterdal (1960) is schrijfster en journaliste. Ze schreef teksten voor toneel, film en opera. Haar thrillerdebuut, Vrouwen op het strand, werd verkocht aan negen landen. In 2013 kwam haar tweede literaire thriller uit, Het stille graf, die zeer enthousiast werd ontvangen.
Over Vrouwen op het strand (2012):
'Razend knap geconstrueerde thriller.'
MARGRIET
Over Het stille graf (2013):
'Een thriller die je van de eerste tot de laatste bladzijde in de ban houdt, met een plot zo gelaagd en complex dat deze zich niet in een paar woorden laat samenvatten.'
VN THRILLERGIDS *****
| Titel | Geef me je hand |
| Auteur(s) | Tove Alsterdal |
| ISBN | 9789044627664 |
| Afmetingen | 213x138x34 mm |
| Aantal pagina's | 384 |
| Uitgever | Prometheus |
| Taal | Nederlands; Vlaams |
| Levertijd | Niet meer leverbaar |
| Prijs | € 4.95 |
| Bindwijze | Paperback |
| Gewicht | 578 gram |
Mislukte evenwichtsoefening
Geschreven op zondag 8 februari 2015 door G. Swaenepoel
Op Walpurgisnacht valt Camilla, meestal Charlie genoemd, in Stockholm van een balkon op de elfde etage van een flatgebouw aan de Jakobsbergsgatan. Het onderzoek wordt snel afgesloten: zelfmoord. Drugs, drank en depressieve buien waren immers een constante in Charlies leven. Dat een dakloze muzikant haar die nacht uit een nachtclub zag komen in het gezelschap van een agressieve kerel wordt niet nader onderzocht. Helene, haar jongere zus, had alle contact met haar familie verbroken. Haar vader dronk, haar moeder liet hen 35 jaar gelden zitten en trok naar Argentinië. Ook met haar losgeslagen zus was er weinig contact. Helene, inmiddels getrouwd en moeder van twee kinderen, brengt noodgedwongen een bezoek aan haar zusters flat. Al pratend met de buren hoort Helene dingen waardoor ze zich gaat twijfelen of het wel om zelfmoord gaat. Helene bijt zich vast in de zaak en ontdekt dat Charlie met een vriend vier weken voor haar door naar Argentinië reisde, het land waar hun moeder Ing-Marie drie decennia eerder naar toe trok en spoorloos verdween. Op haar beurt reist Helene naar Buenos Aires, op zoek naar de waarheid. Daar blijkt het Argentië van de junta, van de dwaze moeders en van de Tupamaros in Urugay nog springlevend te zijn. Tove Alsterdal tracht in Geef me je hand een misdaadverhaal te combineren met een interessant politiek-maatschappelijk thema. Een moeilijke evenwichtsoefening, die helaas niet helemaal gelukt is. Het verhaal start sterk, maar zodra Argentinië en de sociaal-politieke dimensie op de voorgrond komen, wordt het allemaal wat minder. Dat heeft alles te maken met de vloed aan informatie over het Argentinië van de junta die de auteur in haar roman verwerkt. En alsof dat nog niet genoeg is laat Alsterdal de moeder de gruwel van de Argentijnse kerkers overleven en actief worden in een guerillabeweging in een naburig land. Alderstal wil al te veel vertellen. Het boek verliest daardoor een beetje de focus en dat gaat ten koste van de spanning. Jammer!
gemiste kans
Geschreven op maandag 21 mei 2012 door Justine Koster
De cover, is een eenzaam geheel, doordachte kleuren, en eenzaamheid zie je door het geheel heen. Als je dan de flaptekst gaat lezen, dan moet dit een heel spannende thriller zijn, met een gruwelijke verhaallijn. En als je de flaptekst mag geloven zou het om 2 verhalen gaan die op het eind netjes in elkaar vallen. Niets is minder waar, het verhaal van Terese, komt af en toe op de voorgrond, maar lang niet zoveel als je zou kunnen verwachten. Het verhaal komt ook langzaam op gang, soms zo langzaam, dat de spanning wegvalt en het meer een roman wordt. Vrouw zoekt haar geliefde haar man. Als dan de 2 verhalen samenkomen, dan is de uitkomst triest, en dan wordt het een zoektocht naar de waarheid, en naar wraak. Ook wordt er gesuggereerd dat de hoofdpersoon diep in haar eigen verleden terecht komt. Al met al, had er veel meer uit gehaald kunnen worden, had de opzet veel spannender kunnen wezen, en is het in mijn optiek geen literaire thriller. Vind het een beetje een gemiste kans, zeker als schrijfster Liza Marklund op de cover zet, een internationale thriller van het hoogste niveau.