Advocaat Guido Guerrieri uit de Italiaanse stad Bari wordt door een collega gevraagd de mysterieuze verdwijning van Manuela Ferraro te onderzoeken. De jonge vrouw is spoorloos; de politie heeft haar vruchteloos gezocht; haar ouders zijn radeloos.  Guerrieri is hun laatste hoop, voor het onderzoek definitief afgesloten wordt. Guerrieri gaat praten  met de vriendinnen van Manuela, met wie ze het weekend voor haar verdwijning doorbracht. Hij is bijzonder gecharmeerd door een van deze vriendinnen, Caterina. Zij helpt hem bij zijn onderzoek naar wat er met Manuela gebeurd is. Ze ontdekken dat de ex-vriend van Manuela in drugs handelde. En ook Manuela zelf zou af en toe drugs gebruikt hebben. Uiteindelijk achterhaalt Guido Guerrieri wat er werkelijk met Manuela gebeurd is, en is hij enkele illusies armer. De volmaaktheid van het tijdelijke is het vierde misdaadverhaal van Giancarlo Carofiglio met Guido Guerrieri in de hoofdrol. Ook in dit boek is de figuur van Guerrieri even belangrijk, zoniet belangrijker dan de plot. Guido heeft twee langdurige relaties achter de rug, blijft desondanks gevoelig voor vrouwelijke aandacht, is een einzelgänger  die de stress van zich afbokst en graag boeken leest. Wie louter actie, geweld en spanning zoekt is hier aan het verkeerde adres. Als het iets méér mag zijn en je bovendien ook van Italië houdt, mag je de boeken van Carofiglio niet missen.  

Alleen de titel al. Een goede reden om dit boek te lezen. Wat bedoelt de schrijver ermee?

De hoofdpersoon Guido Guerrieri is een succesvol advocaat, strafpleiter. Hij probeert in zijn werk vast te houden aan bepaalde morele opvattingen. Hij zegt tegen een medewerkster, als zij vraagt of ze alle klanten moeten accepteren: "Nee. We nemen dan ook geen pedofielen, verkrachters en maffioso." Privé is hij niet zo succesvol. Hij heeft een mislukt huwelijk en een paar mislukte relaties achter de rug. Hij praat tijdens het boksen tegen zijn stootzak die hij zelfs een naam heeft gegeven, Mister Sacco. Dit vind ik toch het toppunt van eenzaamheid. De beste vrienden van Guido zijn zijn boeken. Hij citeert vaak uit boeken die hij gelezen heeft. De titel van dit boek is ook een citaat. Dan wordt hij betrokken bij de verdwijning van Manuela.

Hij gaat detective spelen. In het begin nog tegen zijn zin, maar langzamerhand laat de zaak hem niet meer los. Tijdens dit onderzoek komt ook het beeld dat hij van zichzelf heeft onder druk te staan. Hij begint een relatie met een meisje dat zijn dochter kon zijn. Het lukt hem, tussen zijn andere werk door, de zaak van het verdwenen meisje op te lossen.

Ik vind het sterke van dit boek dat Carofiglio in slaagt me te betrekken bij het leven van Guido, een beeld te geven van het Italiaanse rechtssysteem en dit te combineren tot een geslaagde thriller.

Ik verwachtte een thriller, maar dat had ik dus niet moeten doen. Het een is een breedsprakerig verhaal van een advokaat die detectieve speelt maar vooral over hemzelf vertelt met veel onnodige info en gelardeerd met flauwe humor. Viel een beetje tegen.