Tweede thriller van Uitzinger met Florian von Bismark in de hoofdrol, na De huisgenoot (Gouden Strop nominatie in 2015). Von Bismark is een arrogante politicus en worstelt met zijn frustratie dat hij is gepasseerd voor het kabinet. Zijn adagio: ?Iedereen heeft een geheim. Ook zij.? Zij is Sofia Lothar, minister van Justitie, de post die hij voor zichzelf had voorzien. In haar geval is het geheim een connectie met een lid van de Rote Armee Fraktion, dus daar moet hij ?werk? van maken. Florians moeder sterft, dat vraagt zijn aandacht. Bovendien raakt Dillain Mattes, zijn oud-docent en moordenaar van Bondsdagafgevaardigde Gerhard Kuhn, in paniek omdat de vader van Kuhn niet overtuigd is van de zelfmoord van zijn zoon en wil dat de politie het gerechtelijk onderzoek heropent. Een zelfmoord waar Von Bismark ook de hand in had. Alles dreigt dit keer echt uit de hand te lopen. Mooi verhaal en plot in de vierde thriller van de in Berlijn wonende journaliste Uitzinger. Von Bismark is een fraai heerschap, een schurk die overal mee weg komt en zich overal uit weet te wurmen. Ze slaagt er bovendien goed in een stukje onverwerkte Duitse historie in het verhaal te verweven. De plot gaat qua geloofwaardigheid langs het randje, maar haar vlotte stijl en goede (spannings)opbouw maken veel goed. En of er nog een comeback van Florian von Bismark inzit? Hij is per slot van rekening Florian von Bismark!

En nu ligt er het vervolg op ‘De huisgenoot. Florian von Bismarck speelt wederom de hoofdrol. Partijgenote Sofie Lothar is nu minister van Justitie, hij is het niet geworden. Maar hij gaat proberen haar in diskrediet brengen. Dat lijkt te lukken door een link met de RAF.

In tien hoofdstukken lees je vanuit de ik-figuur het verhaal. Het is prettig dat Uitzinger cursief vermeldt vanuit welke persoon je het verhaal leest, want de ik-vorm kan verwarrend zijn. Er komt een aantal personen aan het woord, maar Florian speelt de hoofdrol. Hij is de gedreven politicus, maar schuwt geen enkel bedrog of wat dan ook, als hij zijn hachje maar redt en als alles om maar om hem draait. Hij is een egoïst pur sang met één zwakke punt, zijn zoontje Jonas.

Zijnt verleden wordt weer opgerakeld. Florian geeft zijn eigen interpretatie. Hij vertelt heel veel leugens en het lijkt er op dat hij ze zelf gelooft.

Uitzinger heeft kennis van zaken, van Duitsland, en het is leuk te lezen dat Florian, ver van Berlijn, een Berlijnse schotel bestelt. Wat men eet en drinkt wordt uitgebreid besproken. Het verhaal is spannend, maar je zit niet op het puntje van je stoel. Het lettertype is groot en daardoor gemakkelijk leesbaar. Voor de inhoud moet je meer moeite doen, zeker in het begin als je geconfronteerd wordt met vele personen.

Uiteindelijk komt alles samen. Het plot is bijzonder en onverwacht en zeer verrassend in ‘De partijgenoot’.

En het is aan te raden om ‘De huisgenoot’ eerst te lezen.