Judith Rashleigh heeft zich opgewerkt van veilinghuisassistent tot internationale kunsthandelaar met een kleine galerij in Italië. Om haar verleden achter zich te laten, geeft ze zich nu uit voor Elisabeth Teerlinc. Ze twijfelt wanneer ze wordt gevraagd om een taxatie te doen van een enorme privécollectie: waarom vragen ze haar en niet een gerenommeerde kunstkenner? Als ze in eerste instantie toch besluit de opdracht aan te nemen, ontmoet ze de beruchte Pavel Jermolov. Wanneer Judith de taxeren werken ziet, schrikt ze zo van de waarde, dat ze de opdracht terug wil geven. Dan gebeuren er vreemde, onverklaarbare dingen: haar spullen verplaatsen zich in haar appartement, zonder dat er iemand binnen geweest lijkt te zijn. Toeval? Of is dit het werk van Pavel, die geen ?nee? accepteert? ?Domina? is deel twee in een trilogie, het vervolg op ?Maestro?. ?Domina? is te lezen zonder dat je het eerste deel hebt gelezen, maar is dan wel moeilijk te volgen. Er is geen terugblik, wel zijn er hier en daar verwijzingen. Daardoor is het lastig je een goed beeld van Judith en haar verleden te vormen. Je wordt als nieuwe lezer meteen in het diepe gegooid. Overigens geldt dit ook voor hen die ?Maestro? gelezen hebben, want ?Domina? begint meteen met een moord. Geen intro, maar meteen aan de slag met het verhaal. Overigens lijkt deze voortvarendheid alleen van toepassing op de start van het boek. Want de schrijfstijl van Hilton is minutieus en langdradig. Ze heeft oog voor details, maar daar schuilt ook haar zwakte. Het haalt duidelijk de vaart uit het verhaal en het plezier uit het lezen. Hilton heeft gedegen research gedaan voor dit verhaal en strooit alle opgedane kennis uit over de lezer. Interessant voor de liefhebber, maar voor een roman of thriller absolute ballast op deze manier. De verwachtingen zijn misschien hoog door de grote marketingcampagne rondom de trilogie, maar ook wie onbevangen aan ?Domina? begint zal teleurgesteld worden. Want op meerdere vlakken blijft het boek aan de oppervlakte. Of je het nu als thriller of roman wil zien, in beide gevallen blijft er een onbevredigd gevoel achter. Het verhaal is niet onaardig, maar weet ook niet te boeien: het mist een trigger om door te lezen. Daarnaast staat hoofdpersonage Judith niet, en is zelfs mat te noemen. Misschien heeft Hilton haar bewust mysterieus willen houden, en komt Judith in het laatste deel wel uit de verf, maar ze stelt hiermee de lezer wel op de proef. Per pagina slinkt de kans dat je deel drie ter hand gaat nemen, waarmee ze het uitgangspunt van een trilogie ondermijnt. De erotische scènes waar het boek mee doorspekt is zijn mooi en stijlvol geschreven, daar is niks op af te dingen. Het zijn zondermeer de best leesbare passages van het boek. Maar ze zijn geen noodzakelijk onderdeel van het verhaal, ze zouden als bonus moeten gelden. Helaas, in dit geval geen bonus, maar een mager redmiddel om het boek nog enig cachet te geven. Al met al maakt ?Domina? de verwachtingen duidelijk niet waar en blijft het wachten op het laatste deel. Maar zelfs een geniale ontknoping kan de weg ernaartoe niet meer goedmaken.