Freddie Venton, begin 20, werkt om in haar levensonderhoud te voorzien in koffiebar Espress-oh in London, maar wil niks liever dan journalist worden. Ze schrijft regelmatig artikelen voor websites, maar verdient daar niks mee. Ze wordt door haar hoofdredacteur aangemoedigd om met vernieuwende en onderscheidende artikelen te komen. Met dat advies in haar achterhoofd verschaft ze zich onder valse voorwendselen (ze geeft zich uit als forensisch inspecteur) toegang tot een plaats delict waar een man vermoord is. Ze treft daar agent Nasreen Cudmore, een vriendin van vroeger. Wanneer haar bedrog uitkomt, wordt ze voor de keuze gesteld. Of ze wordt bestraft, of ze helpt de politie met het oplossen van de zaak. Freddie weet namelijk alles van social media, dit in tegenstelling tot de politie. Haar hulp is heel hard nodig, want de gezochte moordenaar twittert namelijk over zijn (aankomende) daden.

Chicklit en thriller
‘Volg mij’ is een combinatie van een chicklit en een thriller. Dat is geen waardeoordeel over het boek, maar geeft wel in één uitdrukking weer wat voor boek het is. De ingrediënten voor een thriller moge duidelijk zijn: een moord oplossen en nieuwe moorden voorkomen. Een klassieke whodunit dus. De beschrijvingen van Freddie Venton passen dan weer goed in het chicklit-genre. Een onbeholpen hoofdpersonage, onzeker over zichzelf, onzeker over haar relatie met haar vroegere vriendin Nasreen. Hoewel veel raakvlakken met chicklit, leest het boek toch niet altijd even gemakkelijk. Het is niet ingewikkeld, maar vlot laat de schrijfstijl zich niet noemen.

Gekunsteld
Wat er tussen Freddie en Nasreen gebeurde en waarom de vriendinnen al jaren geen contact meer hebben, blijft gedurende het verhaal in nevelen gehuld. Naar het einde toe wordt dit wel duidelijk in de enige flashback die het boek kent. Alsof de auteur het niet anders kon verwerken in het boek. Dit hoofdstuk voelt dus als een buitenbeentje, enigszins gekunsteld. Hier en daar is het verhaal verre van realistisch. Zo kan Freddie best als adviseur op het gebied van social media worden ingehuurd door de politie, maar dat ze in dienst komt bij de politie en mee moet naar plaatsen delict is er ver over.

Handleiding
Freddie is duidelijk van een andere generatie dan de collega’s op het politiebureau. Ze weet alles van social media en laat dit ook duidelijk merken. Vaak belerend naar haar politiecollega’s toe, maar ook de lezer kan het zo ervaren. Hier en daar lijkt ‘Volg mij’ wel een handleiding social media. Alle termen worden uitgelegd, iedere kanaal wordt beschreven. Wellicht heeft Clarke dit gedaan voor de mensen die minder bekend zijn met social media, maar dit had zeker minder nadrukkelijk gemogen.

Conclusie
Los van bovenstaande punten is er weinig op het boek aan te merken. Het is een prima boek voor een aantal ontspannende uurtjes. Echt heel spannend wordt het niet, maar omdat je wil weten wie de dader is, blijf je lezen. De lezer wordt uiteindelijk beloond met een niet voor de hand liggende ontknoping.