Wanneer je gaat lezen in het boek ‘Speel met vuur’ van Tess Gerritsen, wees er dan op voorbereid dat je geen thriller gaat lezen maar een historische roman. We kennen Tess van thrillers maar dit verhaal is veel meer een roman, met hier een daar een vleugje spanning. Het leesplezier wordt er niet anders van, maar het thrillergehalte is laag. We worden meegenomen op een reis naar Italië, Venetie wel te verstaan. En daar koopt Julia Ansdell een muziekstuk en raakt na het spelen hiervan in de ban van de Incendiowals. Zo erg zelfs dat ze op zoek gaat naar de oorsprong van deze wals en hoe hij tot stand is gekomen. Zo leren we Lorenzo kennen een veelbelovend Joodse violist, tijdens de tweede wereld oorlog. We worden meegevoerd in de grote wanhoop van de deportatie van vel honderdduizenden joden. Maar ook drijven we mee op liefde en hoop, die tussen Lorenzo en Laura zo diep aanwezig is. Speel met vuur is trouwens een uitgebreide versie van het boekengeschenk van 2014. En als je dat boekje hebt gelezen zul je merken je er al veel van gelezen hebt. Alleen de oorsprong van het muziekstuk Incendio wordt helemaal uitgewerkt. De schrijfstijl is zoals we gewend zijn, gewoon goed. Korte hoofdstukken, opgedeeld in tijdlijnen, zodat je een mooi overzichtelijk beeld krijgt Alles bij elkaar wordt het een verhaal met heel veel historische feiten, waar grondig onderzoek naar is gedaan. Maar toch is het niet wat wij gewend zijn van Tess. We zijn de echte thrillers gewend en daar ontbreekt het hier aan. Als roman is het een prachtig boek, waarin je kunt verdrinken en meeleven, maar als thriller schiet het tekort.