Judith werkt als kunsthistorica bij een gallerie en komt daar niet verder dan het uitvoeren van karweitjes ver beneden haar niveau. In de gallerie ziet ze dat er gefraudeerd wordt, dat er over haar heen gelopen wordt, en dat ze zo niet verder komt. Ze heeft er alles aan gedaan om een expert te worden in de kunst, ze heeft de taal van de rijken geleerd, alle cursussen gevolgd die ze kon betalen en vooral die gratis waren, ze wil erbij horen, maar een kans krijgt ze niet. Ze gaat werken als gezelschapsdame voor het makkelijke geld. Als daar een weekendje in een hotel uit rolt waarbij haar klant doodgaat slaat ze op de vlucht. Aangezien ze intussen nogal wat rijke kennissen heeft opgedaan, maakt ze dankbaar en slim gebruik van toevallige ontmoetingen, waarbij ze steeds weer een trapje hoger komt naar haar doel: het beginnen van een eigen gallerie. 

Elke stap die ze onderneemt is niets ontziend gericht op haar doel. Mensen die haar op een of andere manier misbruikt hebben, doet ze kwaad, tot moord aan toe. De seks is haar wapen, maar ze geniet er ook van, het is haar uitlaatklep, haar manier van ontspannen. In het begin van het boek is ze een naieve meid die ziet en onthoudt, op het einde blijkt ze een psychopaat te zijn geworden.

Het is een onderhoudend en goed opgebouwd boek over een stoere meid met veel zelfvertrouwen. Er wordt uitgebreid op de kunst ingegaan, dat is leuk als je iets van kunst weet. De zinnen zijn soms erg ingewikkeld met bijvoeglijke naamwoorden en gedachtensprongen, het leest wel goed, maar je moet er bij blijven. 

Het is verder geen verhaal waar ik nog lang over na zal denken, maar boeiend was het wel.

Moniek Daemen