Toen ik aan Sluipweg begon wist ik totaal niet wat ik kon verwachten. Dit was voor mij het 2de boek dat ik van deze auteur zou gaan lezen en haar vorige boek Botsing genaamd was mij erg goed bevallen. Hieronder mijn beschrijving wat ik van Sluipweg vond. Zodra je in dit boek begint te lezen, wil je alsmaar verder en verder lezen. Het liefst wil je het in een keer uitlezen. Het verhaal maakt je van begin tot eind erg nieuwsgierig en de spanning is voelbaar. Dit is op een zeer goede manier neergezet door Ingrid Oonincx. Ook de omgeving kwam mij als Brabantse erg herkenbaar voor. De schrijfstijl vond ik erg prettig en het is dan ook op een fijne en vlotte manier geschreven. De plot van het verhaal was voor mij zeer verassend. Het geheel van de verhaallijn heeft mij van begin tot het eind gepakt en vond dit dan ook erg goed uitgewerkt. Zelf vond ik dat dit weer een erg goed boek is van deze schrijfster. Voor mij was dit een prachtig boek vol spanning uit de jaren 1985 en 1995. Dit was niet storend. Wat mij betreft mag er snel weer een nieuw boek van deze schrijfster uitkomen want dat zou ik zeker weer gaan lezen.

Gwen deelt een vreselijk geheim met haar jeugdvrienden Marcel en Patrick. Een reeks angstaanjagende gebeurtenissen doet haar beseffen dat ze nooit een normaal leven op kan bouwen als ze niet haar fouten onder ogen ziet. Langzaam maar zeker ontworstelt Gwen zich aan het schuldgevoel dat haar zo lang in de greep houdt.Tijdens een weekend in de Ardennen komt het tot een ijzingwekkende confrontatie en moet Gwen vechten voor haar leven.

Het boek leest heerlijk weg, je wilt weten wat er staat te gebeuren! Spanning ten top!!

Hoe ze de groep jongeren neerzet, de relaties en verdere verloop, prachtig! Hoe het afloopt? Anders dan je vermoed en dat vind ik het mooie van Ingrid Oonincx.