Botsing is Oonincx' tweede thriller na Nickname, haar debuut, waarmee ze in 2009 een schrijfwedstrijd won. Het is een merkwaardige thriller van de Tilburgse webredacteur en freelance journalist. Het draait om drie personages, die nogal clichématig van aard zijn neergezet. De ambitieuze architecte Anna is een one-night-stander. Lisa runt een luchtvaartmaatschappij die in de problemen zit en gaat ver om de zaak te redden, ten koste van haar gezin. En dan is er Ewoud. Blijkbaar ooit gelukkig en succesvol, maar nu aan lagerwal, vechtend voor een omgangsregeling met zijn dochtertje. Alledrie worden ze bedreigd door iemand die een rekening te vereffenen heeft.

Lang blijft verborgen hoe een en ander samenhangt. In per personage wisselende korte hoofdstukken weet Oonincx de vaart en de oplopende spanning er aardig in te houden. Als lezer vraag je je af wat het drietal verbindt. Dat blijkt een ongeluk te zijn. Dat einde lijkt niet aan te sluiten op het voorafgaande deel van het verhaal, dat eigenlijk ‘kleinschaliger’ is.
Dat is jammer want Botsing blijkt een vaardig geschreven thriller, waar de ontknoping wat afbreuk aan doet. Oonincx kan zich revancheren met Sluipweg, dat begin komend jaar verschijnt.

Na het steengoede debuut Nickname, is Botsing het tweede boek van Ingrid. En wat voor boek! Wat mij betreft mag Ingrid niet meer ontbreken aan het steeds groter en beter wordende lijstje van Nederlandse, vrouwelijke thrillerauteurs.

In Botsing maken met drie verschillende hoofdpersonen.

Anna, een bloedmooie jonge vrouw met een carrière als architect. Zo goed als het op haar werk gaat, zo slecht gaat het in haar privé leven. Ze heeft geen vaste relatie, maar regelmatig een nachtje plezier met een onbekende man.

Lisa is directeur van een luchtvaartmaatschappij en moet zakelijk tot het uiterste gaan om haar bedrijf te redden. Privé loopt het allemaal niet gladjes, en al helemaal niet als haar vaste huishoudster zich ziek meld, en haar man naar het buitenland moet voor zijn werk.

Ewout vindt zichzelf een loser. Ooit was hij gelukkig en succesvol, maar nu is hij aan lagerwal geraakt en zijn leven is een puinhoop. Hij mag zijn dochter niet zien, en dat doet hem veel verdriet. Hij is hard op weg om een alcohol verslaving te creëren en dat doen de zaken geen goed. Als hij ook nog wordt bedreigd raakt hij steeds meer de grip op zijn leven kwijt.

In de eerste paar hoofdstukken worden de levens van de hoofdpersonen uiteengezet. Zo op het oog hebben ze niets met elkaar te maken. Maar naarmate het verhaal vordert blijkt dat ze wel degelijk alle drie iets met elkaar te maken hebben.

Vanaf de eerste pagina weet het verhaal je direct te boeien. Als lezer wil je weten waar het verhaal naartoe gaat. De spanning is onderhuids gedurende het hele boek ruimschoots aanwezig en hoe verder je komt in het boek, des te spannender het wordt.

De karakters zijn zo goed weergegeven dat ze gestalte krijgen terwijl je aan het lezen bent.

Wat is het nu precies waarom deze drie zo verschillende mensen toch met elkaar te maken hebben? Stapje voor stapje wordt het je als lezer duidelijk wat deze drie personen met elkaar te maken hebben.

Wat in Botsing erg goed naar voren komt, is wat het doet met een mens als ze bedreigd worden. Wat doet dat psychisch met je als mens. Ook de rare uitwegen die een mens dan kan bedenken komen goed aan bod. Oonincx heeft dit echt op een geniale manier gedaan.

Oonincx heeft een geweldig, goed in elkaar zittende thriller geschreven. Dit is pas haar tweede boek, dus ik ben benieuwd hoe het in de toekomst verder gaat met Ingrid.

Het tweede boek van Ingrid Oonincx heeft vier verhaallijnen die in het begin los van elkaar worden verteld en tijdens het lezen dacht ik steeds: wanneer komen deze verhaallijnen samen en wat is hun relatie met elkaar? De verhaallijnen zijn goed opgebouwd en je krijgt een goed inzicht in de karakters van drie mensen waar het om gaat: Anna, Lisa en Ewoud. Wat is er gebeurd in het verleden? Dit wordt stukje voor stukje ontrafeld en wordt de wraak zichtbaar en ook heftig.

Dit is het beste gedeelte van het boek. Ik vind namelijk dat naar het einde toe het allemaal net iets te snel gaat. Ik ben een liefhebber van boeken die ook dit gedeelte wat uitvoeriger en langzamer beschrijft. Niet vanwege de gruwelijkheden of zo maar vanwege de opgebouwde spanning. Ik snap ook wel dat dit niet ieders stijl is. Maar daarom wel een dikke drie sterren maar geen vier.

Toch heb ik Botsing, net als haar debuut, Nickname, met veel plezier gelezen en juist vanwege de verschillende verhaallijnen bleef ik doorlezen om toch te weten wat hun verleden is.

De titel van het boek geeft goed weer waar het over gaat en is ook mooi gevonden.