Als ik een boek 6 sterren mocht geven, dan zou Voor ik ga slapen daar zeker voor in aanmerking komen. Wat een ongelooflijk goed debuut! En wat een hoop voor de toekomst. Hoofdpersoon Christine lijdt aan de allerergste vorm van geheugenverlies die je je kunt voorstellen. Elke nacht wordt haar geheugen gewist, waardoor ze elke ochtend als ze wakker wordt geen idee heeft waar ze is en wie de mensen om haar heen zijn. Een zeer beangstigende gedachte, want mensen kunnen heel gemakkelijk misbruik maken van deze situatie. En dat gebeurt dan ook... Meer zeg ik niet, dit boek moet je gewoon lezen!

Waar ben ik? Dit is niet mijn bed..
Wie is die man die naast me ligt..?
En hij heeft ook nog een trouwring om!
Stel je voor, dat je je dit iedere morgen moet afvragen.
Stel je voor, dat je iedere ochtend weer te horen krijgt dat je met die vreemde man al tweeëntwintig jaar lang getrouwd bent..

Dit verhaal gaat over Christine, door een ongeluk is ze iedere morgen weer haar geheugen kwijt. Iedere ochtend verteld haar man Ben, dat hij haar man is en wie en waar zij is. Als Ben gaat werken wordt Christine gebeld door haar dokter, blijkbaar heeft ze al een tijdje contact met deze dokter.. Hij verteld haar dat ze een dagboek bijhoudt.

Als Christine terugleest in haar dagboek komt ze erachter dat Ben haar niet iedere dag alles verteld. Maar misschien ook wel begrijpelijk, niet..?

Dit boek heb ik in een rotvaart uitgelezen. Maar zo moeilijk is dat ook helemaal niet. Het is namelijk geweldig geschreven, zo goed en erg snel. Je wilt helemaal niet stoppen met lezen en je wilt al helemáál niet gaan slapen. Het verhaal zit echt goed in elkaar en heeft een ontknoping die je echt niet ziet aankomen.
In één woord, geweldig!

Al meer dan 20 jaar wordt Christine iedere ochtend wakker in een vreemd bed, vreemd huis en een vreemde man. Nee zij is geen prostituee maar een vrouw die iedere nacht haar geheugen verliest. Dit is gebeurd na een groot ongeluk. Zij weet zich niets meer te herinneren. De man bij wie ze woont zegt dat hij haar man is en Ben heet. Chrisitne weet er niets van! Op een dag belt een psycholoog en zegt dat hij haar kan helpen. Ze moet een dagboek bij gaan houden zodat zij het verleden kan lezen. de eerste regel in het dagboek zegt:

Ben is niet te vertrouwen!

Inderdaad vertelt Ben niet altijd de waarheid maar wat is die dan wel? Maar zijn de motieven van Dr Nash wel zo nobel?

Voor Christine begint een strijd die iedere dag opnieuw begint en iedere dag eindigt.

SJ Watson heeft een magistraal debuut geschreven. Het boek blijft een goede spanningsboog houden. Ik bleef in ieder geval zeer geboeid lezen en het wordt wel af en toe erg bedreigend want is niet iedereen van ons bang om 's ochtends wakker te worden en dat je dan niet meer weet wie je bent en waar je bent!

Ik hoop dat Watson zo blijft schrijven want dit is een absolute aanwinst voor het genre.

Toen ik vooraf de informatie had gelezen over Voor ik ga slapen van SJ Watson intrigeerde het boek mij. Ik had het gevoel ‘iets’ te missen als ik Voor ik ga slapen niet zou lezen.
Dat blijkt een vergissing te worden.

Hoewel de gegeven feiten interessant genoeg zijn vond ik Voor ik ga slapen teleurstellend.
Ik kon mij niet betrokken voelen bij het treurige en raadselachtige leven van Christine. Nergens voelde ik emotie of spanning, ook de ontknoping kon mij niet echt verrassen. In de hoop op een sublieme ontwikkeling heb ik Voor ik ga slapen enigszins, vooral veroorzaakt door de vele herhalingen, verveeld uitgelezen.
Jammer, want toch probeerde ik de geschreven woorden die er niet staan ook te lezen, ik probeerde dat ene woord of zin te vinden, te lezen... waardoor ik begreep wat er aan de hand was met Christine., dat is wat mij heeft doen bezighouden met Voor ik ga slapen.