Wat een heerlijk boek. Je blijft bijna tot het einde van het boek in het ongewisse of Catriona nu wel of niet de moordenares is en dat is echt knap aangezien je er meestal vanuit kan gaan dat de hoofdpersoon het onschuldige slachtoffer is of de rechercheur die het misdrijf moet oplossen.

Het maakte mij ook niet uit of Catriona nu wel of niet schuldig was. Ik werd helemaal meegesleurd in haar gedachtenwereld en haar waarheid / beleving van de mensen om haar heen. Zo puur en mooi geschreven, zo'n echt mens, verloren in het leven. Wauw.

Inmiddels alweer het vierde boek van Helen Fitzgerald: Ex.

Catriona staat op het punt om te trouwen maar ze wil haar ex-vriendjes, slechts vier, nog een keer bezoeken. Een nobel streven en drie van hen ontmoet ze echt maar die blijven ook alledrie dood kort na haar bezoek! wat is er aan de hand? Door onhandig optreden wordt ze zelf verdacht van deze drie moorden. Ogenschijnlijk moet zij het ook geweest zijn maar is dat ook wel zo?

Helen heeft een aparte manier van schrijven en ook in dit boek komt de politie er nauwelijks in voor. Het gaat over het ontrafelen van het gebeurde en dat doet zij weer erg goed. Er zijn echter meerdere personen die het geweest zouden kunnen zijn. Een complicerende factor voor Catriona is dat zij het zelf niet meer weet want haar geheugen laat haar in de steek ook wel door haar eigen gedrag.

Wat mij betreft weer een geweldig goed opgebouwd boek en een waardige opvolger van Duivelskamer. Behalve een goede thriller komt het ziektebeeld manisch-depressiviteit aan de orde wat ook erg goed wordt weergegeven.

Een aanrader.