Een niet onverdienstelijk debuut van Paula Daly! De proloog  begint veelbelovend, de toon is gezet. We maken kennis met de chaotische Lisa en haar gezin. Lucinda, de dochter van haar goede vriendin Kate zal na schooltijd logeren bij Lisa. Lucinda en Sally, de dochter van Lisa zijn goede vriendinnen. Door een communicatiestoornis komt Lisa er pas de volgende dag achter dat Lucinda niet bij hun heeft gelogeerd en zoek is.

Lisa is de wanhoop nabij en zet alles op alles om Lucinda veilig thuis te krijgen. In dezelfde week verdwijnen er twee meisjes die uiterlijk veel op Lucinda lijken. De meisjes worden zeer getraumatiseerd teruggevonden, ontvoerd en verkracht. Van Lucinda blijft het spoor bijster.

De dorpsgenoten starten een zoektocht maar tevergeefs. Kate en haar familie verwijten Lisa de vermissing van Lucinda. Het zelfvertrouwen wat al niet groot was bij Lisa krijgt een behoorlijke deuk. Haar schuldgevoel groeit met de dag. De verhoudingen binnen de families en het gezin van Lisa staan op scherp.

De sfeer van verwarring, wanhoop en chaos worden enorm goed beschreven. De karakters hebben diepgang en dat maakt dit boek meer een boek met psychologische diepgang dan dat dit boek spannende elementen bevat. De sfeer is eerder broeierig te noemen. Twee moeders die allebei tot het uiterste gaan, ieder op hun eigen manier. De ontwikkelingen volgen elkaar in een hoog tempo op zonder aan kracht te verliezen.

Vlak echter de andere personages ook niet uit, het lijkt een boek dat voortkabbelt maar er borrelt van alles aan de oppervlakte en de mensen in de thriller kennen ieder zo hun eigen geheimen. Een debuut wat ik zeker kan aanraden.

De hoofdpersoon Lisa is een soms wat verward persoon, door al die dingen die ze als moeder en werkende echtgenote wil doen en in de gaten wil houden. Soms komt ze daardoor niet toe aan de belangrijke dingen. Hier baalt ze van.  

Het personage van Joanne Aspinall, de rechercheur die op de zaak is gezet, wordt heel realistisch beschreven door de auteur. Ik zou graag meer willen lezen over deze dame. Zou er een vervolg in de pen kunnen zitten? Ik hoop het!
De verhaallijn uit het gezichtspunt van de dader is in een ander lettertype gedrukt dan de verhaallijn van de andere personages. Het is daardoor meteen duidelijk door wiens ogen je op dat moment kijkt en leest daardoor heel gemakkelijk.

De onderlinge verhoudingen van de personages in het verhaal veranderen net zo gemakkelijk als de verhoudingen in het echte leven. Degene door wie je eerst bewonderd werd, loopt dan met een grote boog om je heen. Heel natuurgetrouw beschreven. Op een gegeven moment ga je denken aan MBP, (Münchausen By Proxy) maar dat komt er toch niet helemaal uit.
De emoties van alle personages worden heel goed beschreven en ze lopen soms heel hoog op.

Dit boek wil je uitlezen en nog meer...