In Het isolement komt Coco terecht, een jonge, dynamische vrouw in Amsterdam. Zij maakt mee waar iedereen wel eens aan denkt: wat gebeurt als iemand zich obsessief met je gaat bemoeien, je computer overneemt en op die manier je hele sociale, financiële en dus ook persoonlijke leven om zeep helpt. Puur uit eigen belang en de wens om je te bezitten. Brrrr. Coco is sowieso al niet rijkelijke bedeeld met familie en goede vrienden; ze heeft een gehandicapte broer en één goede vriendin. Maar wel een traumatische jeugd die haar nog altijd nachtmerries bezorgt en haar dan het Amsterdamse nachtleven injaagt. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij in de persoon van Jeroen, de ergotherapeut van haar broer. Haar stalker, ook levend in isolement naar het overlijden onder verdacht omstandigheden van zijn beste vriend, gaat steeds echter tot het uiterste. Zoals gezegd: een nachtmerrie wordt werkelijkheid voor het hoofdpersonage. Dat thema pakt Van Mierlo (Boxtel, 1979) in haar tweede thriller goed aan. Ze heeft een vlotte pen, kiest voor korte hoofdstukken ? en dat geeft vaart en breit de plot keurig aan elkaar. Het enige is de geloofwaardigheid van de personages. Ze zijn wel erg vet aangezet. Dat maakt dat het verhaal niet beklijft en ook iets luchtigs houdt. Dat is jammer, maar wellicht weet ze dit in haar derde boek te vermijden. De capaciteit heeft ze.