Dit (voorlopig) laatste boek van Marion Pauw is niet eenvoudig te plaatsen in een bepaald genre. Is het (auto?)biografisch. Misschien wel? Een thriller, misschien ook want er zitten spannende elementen in. Een roman kan ook want het gaat ook gewoon om Kathelijne's leven en de keuzes die zij heeft gemaakt! Het is een humorvol boek maar ook heeft ook een serieuze kant: de worsteling van een schrijver om te moeten presteren!

Daarnaast geeft het ook een inkijk in het werken bij een uitgeverij en het ontstaan van een boek. De worsteling van de schrijver en de redacteur! De voetnoten, ongebruikelijk bij fictie, zijn geweldig leuk!

Het is een boek waarin een boek wordt geschreven en Kathelijne volgens haar redacteur inspiratie uit haar eigen leven moet halen. Het tot dan toe geproduceerde tekst is volgens de redacteur, harald, zwaar onder de maat! Na een succesvol debuut over het geloof, wat haar de relatie met haar ouders heeft kapot gemaakt, volgde een matig verkocht boek. Dus ze moet nu wel succes hebben!

Ze zit al in een slechte periode, zwanger van een getrouwde man en dan ook nog een abortus, en zo raakt ze steeds verder in de put. Nadat ze op een ochtend in haar eigen handschrift een tekst ziet staan moet ze wel op onderzoek uit naar het verleden in het dorp waar ze is opgegroeid. de eerste zin is: We moeten je iets vertellen en een naam...

Ik hoop dat Marion Pauw snel haar besluit terugdraait om te stoppen met schrijven. Dit boek is de zoveelste parel in haar oeuvre. Een boek dat vele kanten kent en voor mij een echt cross-ver boek is. Zij laat zich niet vangen in een hokje en ieder boek dat zij schrijft heeft zo zijn eigen karakter. Ieder boek wordt zo een verrassing!