Maf boek. Debuutthriller over een Tour de France van bijna twintig jaar geleden. Een Nederlandse coureur bekent doping te gebruiken en zijn kopman overlijdt plotseling… aan een hartstilstand. Twee journalisten zijn op het spoor van het dopinggebruik en hebben aanwijzingen voor matchfixing. Een geletruidrager stort in een ravijn: remmen gesaboteerd. De Nederlandse coureur zit inmiddels thuis en ziet het allemaal met lede ogen aan vanaf de bank. Zijn verhaal en dat van die twee journalisten blijkt niet zonder gevaar te publiceren.

Inge Duine – zelf verwoed amateur-wielrenster, “maar houdt nog meer van schaatsen” – won een thrillerschrijfwedstrijd van haar uitgever. Zij doceert communicatie aan een hogeschool. Een mix van interesses, kennis en kwaliteiten die er voor zorgen dat ‘De laatste Tour’ een lezenswaardig debuut is geworden. Niet bloedspannend, de problemen van het peleton zijn de afgelopen twee decennia door de actualiteit ingehaald, maar het geeft haar de mogelijkheid te getuigen van haar liefde voor Le Grand Boucle. Dat doet ze overtuigend, want (ook) schrijftalent heeft Duine duidelijk. Nu nog wat meer focus (kies voor de ‘thriller’), een redacteur die compactheid van plot en verhaal in de gaten houdt en een actueel onderwerp, dan zou Duine wel eens een heel aardige misdaadroman kunnen afleveren. Haar debuut doet in elk geval uitzien naar meer.