Rechercheur Vincent Madigan, begin veertig zit tot over zijn oren in de problemen. Twee mislukte huwelijken, een minnares, vier kinderen die hij nooit ziet. Hij heeft een torenhoge schuld bij Sandia, de drugsbaron van East Harlem. Madigan is corrupt, chanteerbaar en informant van Sandia. Hij is verslaafd aan drugs en alcohol. Pillen slikt hij als smarties, dit  doet hij om te vergeten, vergeten om de ellende en leed die hij bij anderen heeft veroorzaakt. Madigan met zijn inktzwarte hart, bezit hij nog een greintje gevoel?

Om uit zijn problemen te komen heeft hij een zowel ingenieus als destructief plan bedacht. Plan een overval bij de grootste drugsbaron en pik daarbij zoveel geld dat je de schuld aan Sandia kan afbetalen en je de vrouwen en kinderen uit je leven een fatsoenlijke alimentatie kan betalen.

Hij heeft een aantal criminelen om zich heen verzameld en alles lijkt volgens plan te verlopen. De overval in een pand van Sandia wordt een ware slachtpartij, een meisje wat om onduidelijke redenen in dit pand verblijft, raakt zwaar gewond. Zijn bendeleden doorzien wie Vincent Madigan is en bang voor zijn hachje knalt hij deze mannen overhoop.

Maar niet alle sporen worden gewist en een overijverige medewerker van Interne Zaken gaat op onderzoek uit. Madigan heeft niet alleen Sandia maar ook het gehele NYPD achter zich aan. Een kat en muisspel volgt en het is werkelijk onvoorstelbaar wel vuil spel wordt gespeeld.

Toch pakt deze donkere, zwarte, gewelddadige thriller je bij de strot. De schrijfstijl is meeslepend en de gruwelijkheden van Madigan vallen zeker niet goed te praten hoewel Ellory hem nog een klein menselijk kantje meegeeft. Daarvan getuigt zijn plan om de moeder en het zwaargewonde meisje in veiligheid te brengen, ver weg uit de klauwen van Sandia. De moeder, Isabella, heeft een gevoelige snaar bij Madigan geraakt.

Elk hoofdstuk heeft de titel van een song van Jeffrey Lee Pierce, een van de grondleggers van de L.A. punkscene van de jaren tachtig. De sfeer van de songs doet Ellory denken aan het inktzwarte van het bestaan van Vincent Madigan. Beneveld door drank, drugs en pillen op weg op ongebaande paden, op weg naar zelfdestructie. Hoewel er een klein sprankje hoop gloort op een beter leven voor Vincent Madigan weet je dat deze hoop ijdel. Ellory bewijst met dit boek dat hij een ‘stayer’ is in zijn genre en een ‘donkere’ thriller heeft geschreven die het vraagt om uit te lezen. Hoewel geen vrolijk boek, eerder deprimerend heeft Ellory een zeer verdienstelijk boek geschreven.