Bloedgeld is het debuut van Edward Hendriks. Een leuk debuut. Ik was vooraf een beetje bang voor een thriller à la Suzanne Vermeer, waar ik helemaal niet van hou, maar gelukkig overstijgt Bloedgeld dit niveau ruimschoots.

Wessel en Sanne zijn verhuisd naar een boerderij met olijfboomgaard in de buurt van Napels. Hij is een pillenverslaafde workaholic die geen opdracht meer goed gedaan krijgt. Zij heeft niets te doen en verveelt zich. Hun geld raakt op, dus als hun huurder Giorgio een relatief simpele klus heeft waarmee veel geld te verdienen valt, gaat Wessel daar maar al te graag op in. Hij weet er zelfs nog een opdracht voor zichzelf uit te slepen. Maar Giorgio blijkt niet alleen de klusjesman en olijfbomenkenner te zijn die ze dachten dat hij was.

Het boek is prettig en gemakkelijk leesbaar en er zit voldoende vaart in het verhaal. Ik wilde het eigenlijk liever niet wegleggen omdat ik nieuwsgierig was hoe het verder zou gaan. Het bevat zeker geen langdurige detailbeschrijvingen, maar geeft ook niet te weinig informatie.

De karakters zijn goed, al hadden ze hier en daar iets meer uitgewerkt mogen worden en zijn ze soms cliché of zelfs een tikkeltje ongeloofwaardig. Vluchten voor één snuif cocaïne? En moeten alle politiemannen in Italië nu echt corrupt zijn en banden met de maffia hebben?

Persoonlijk hou ik erg van thrillers met veel verschillende verhaalliijnen die uiteindelijk samenkomen zodat er iets te puzzelen valt. Dat is Bloedgeld niet. Toch is er wel een opbouw van spanning en is de afloop (gelukkig) niet voorspelbaar.

Bloedgeld is niet perfect, maar voor een thrillerliefhebber is het prima leesvermaak. Ik ben zeer benieuwd naar een volgend boek van Hendriks, want ik denk dat hij zeker potentieel heeft en verder kan groeien. En dan wordt het pas echt goed!