Normaal gesproken denk je aan verknipte rechercheurs, politie-agenten en zo meteen aan Noord-Europese schrijvers en hoofdpersonen maar Fiona komt uit Wales en is de hoofdpersoon in het gelijknamige boek van Harry Bingham.

Fiona is twee jaar lang rond haar zestiende ernstig ziek geweest en de meeste mensen overlijden ook hieraan! Fiona blijft echter leven en na een studie filosofie (!) solliciteert zij bij de politie en wordt ook nog aangenomen. Inmiddels zit ze bij de recherche maar is een echte einzelgänger! Na een heftige ontknoping met nogal wat geweld van haar kant is zij enigszins op een zijspoor beland. Men is bang voor haar geweldsuitbarsting naar verdachten toe. Dat komt mede door haar ziektegeschiedenis.

Fiona onderzoekt samen met haar team de moord op een vrouw met haar kind en ontdekt verbanden met andere zaken. Deze zijn echter vaag en de leiding durft/wil haar niet steunen. Dus gaat zij ook zelf op onderzoek uit en botst dan ook regelmatig met haar chef en anderen. Ze beseft echter wel dat dit haar laatste kans zal zijn en probeert dan ook zo aangepast mogelijk te zijn. Erg moeilijk maar ze maakt stappen voorwaarts mede door een ontluikende liefde met een collega.

Fiona is een thriller die een mooie complexiteit heeft en zijpaden inslaat die later wel vaak een doel hebben. Fiona zelf is niet altijd even makkelijk te volgen maar ja gaandeweg het boek begin je dat wel te snappen.

Fiona is wel een hoofdpersoon waar je om gaat geven. je wenst haar alle goeds vanwege haar moeilijke tijd waar ze nog steeds last van heeft. Verder is het boek goed opgebouwd en de spanning wordt langzaam opgevoerd tot een apotheose.

Wie weet komt er wel een vervolg maar laat Fiona dan wel last houden van haar verleden. Hoe erg dat ook klinkt!

Normaal gesproken denk je aan verknipte rechercheurs, politie-agenten en zo meteen aan Noord-Europese schrijvers en hoofdpersonen maar Fiona komt uit Wales en is de hoofdpersoon in het gelijknamige boek van Harry Bingham.

Fiona is twee jaar lang rond haar zestiende ernstig ziek geweest en de meeste mensen overlijden ook hieraan! Fiona blijft echter leven en na een studie filosofie (!) solliciteert zij bij de politie en wordt ook nog aangenomen. Inmiddels zit ze bij de recherche maar is een echte einzelgänger! Na een heftige ontknoping met nogal wat geweld van haar kant is zij enigszins op een zijspoor beland. Men is bang voor haar geweldsuitbarsting naar verdachten toe. Dat komt mede door haar ziektegeschiedenis.

Fiona onderzoekt samen met haar team de moord op een vrouw met haar kind en ontdekt verbanden met andere zaken. Deze zijn echter vaag en de leiding durft/wil haar niet steunen. Dus gaat zij ook zelf op onderzoek uit en botst dan ook regelmatig met haar chef en anderen. Ze beseft echter wel dat dit haar laatste kans zal zijn en probeert dan ook zo aangepast mogelijk te zijn. Erg moeilijk maar ze maakt stappen voorwaarts mede door een voorzichtig ontluikende liefde met een collega.

Fiona is een thriller die een mooie complexiteit heeft en zijpaden inslaat die later wel vaak een doel hebben. Fiona zelf is niet altijd even makkelijk te volgen maar ja gaandeweg het boek begin je dat wel te snappen.

Fiona is wel een hoofdpersoon waar je om gaat geven. je wenst haar alle goeds vanwege haar moeilijke tijd waar ze nog steeds last van heeft. Verder is het boek goed opgebouwd en de spanning wordt langzaam opgevoerd tot een apotheose.

Wie weet komt er wel een vervolg maar laat Fiona dan wel last houden van haar verleden. Hoe erg dat ook klinkt!

Fiona, afgestudeerd in de filosofie aan Cambridge werkt als rechercheur bij de politie in Cardiff Als er een prostituee en haar dochterje vermoord worden, bijt Fiona zich in deze zaak vast.. Ze raakt zo geobsideerd door deze zaak dat ze zelfs een nacht met hen doorbrengt in het mortuarium en tegen ze praat..

Hinderlijk is dat het grote geheim dat Fiona met zich meedraagd door het boek heen herhaaldelijk wordt aangehaald, tot vervelens toe..

Ik vind het een gemiste kans voor de schrijver, waarom de lezer niet meer prikkelen? Nu vond ik het irritant Uiteraard wordt aan het eind een syndroom vermeld, maar ook daar heeft de schrijver verder niets over vermeld, waarom dit niet verder uitverdiept?

De vergelijking van Fiona met Lisbet Salander slaat nergens op, Lisbet is, in tegenstelling tot Fiona een sterke persoonlijkheid, een karaktereigenschap die ik bij Fiona niet vond.

Is het dan een slecht boek? Ne, dat zeker niet, maar ik had er meer van verwacht.

Als Harry Bingham voor iets meer spanning had gezorgd had het boek van mij 3 sterren gekregen, nu helaas maar twee, maar de moeite waard om in je vakantiekoffer mee te nemen!