In Niewierras succesvolste thriller tot nu toe (NS Publieksprijs 2023 en diverse andere prijzen / nominaties en al ruim anderhalf jaar in de top 60 van bestverkochte boeken) is het precies een jaar geleden dat Lottes man onverwacht zelfmoord pleegde tijdens het wandelen van de Camino. Emil praatte als vluchteling uit Bosnië-Herzegovina nooit over zijn moeilijke jeugd, maar zelfmoord vindt zij uitgesloten. Emil was een geweldige vader, dol op vrouw en kinderen en gefocust op zijn werk. Er moet iets gebeurd zijn dat hem daartoe heeft aangezet of is hij wellicht vermoord? Lotte besluit exact dezelfde route te lopen, in de hoop erachter te komen wat hem tot deze beslissing dreef. Maar dan ontdekt ze dat Emil helemaal niet is wie hij altijd beweerde te zijn. Die ontdekking brengt nogal wat in beweging bij Lotte tijdens het lopen van de Camino, waar nog enkele vreemde ongelukken gebeuren.

Meerwaarde
De kracht van het verhaal is dat Niewierra erin slaagt het persoonlijke drama van haar hoofdpersonage en haar echtgenoot te koppelen aan het uiteenvallen van Joegoslavië en de noodlottige gevolgen daarvan, de burgeroorlog op de Balkan begin jaren negentig. Dat doet ze op een volstrekt vanzelfsprekende wijze, zonder geforceerde ingrepen. Met ook voldoende aandacht voor het persoonlijke leed van Lotte, die – dat is wat je een minpuntje zou kunnen noemen – wel nogal wat te verstouwen krijgt en moet doormaken. Erg sterk punt is bovendien dat ze dit persoonlijke soepel weet te koppelen aan dit Balkan-drama dat ze ook nog eens haarfijn uit de doeken doet. Zonder dat het voor de lezer een saaie, historische verhandeling wordt. Dit geeft het boek de meerwaarde waardoor sommige grote thriller juist dat extra hebben dat ze boven de middelmaat doen uitstijgen. De Camino is er zo een; een kwaliteit die, Het dossier (nu opnieuw uitgebracht) al aankondigde. Chapeau!