De Amerikaan Turow (1949) was officier van justitie en in 1987 – enkele jaren voor John Grisham – met het fantastische De aanklager (Presumed Innocent, onder die titel prachtig verfilmd met Harrison Ford in de rol Rusty Sabich) van zijn thriller een van grondleggers van een nieuw subgenre in misdaadliteratuur: de rechtbankthriller (oftewel de legal thriller). Lees ook Onschuldig (2010), het mooie vervolg op zijn debuut.

En nu is er dan Identiek, dat handelt over een ééneïge tweeling, vandaar de titel. De hamvraag is: maakt Turow de verwachtingen waar die je toch altijd nog koestert op basis van zijn debuut. Het antwoord: nee. Maar als zo vaak komt het toch neer op het vergelijken van appels met peren. De tweeling in Identiek is Cass en Paul Gianis; de eerste komt net uit de gevangenis voor een moord op zijn vriendin en de tweede wil burgemeester worden. Hun machtige vijand, de familie Kronon, twijfelt eraan of hij de moord wel heeft gepleegd en niet zijn broer. Een voormalige FBI-agente en een pi onderzoeken de zaak en raken verzeild in een moeras van morsige relaties.

De geschiedenis van die twee Griekse families en wat daartussen is voorgevallen vormen de kern van het boek. Het onderzoek naar de moord en de al of niet schuldige, is de aanleiding omdat allemaal uit de doeken te doen. En dat gaat ten koste van de spanning. Identiek is – natuurlijk – vaardig geschreven met veel oog voor detail, maar uiteindelijke is het meer een familieroman dan een misdaadroman.