Pontus Ljunghill: Een onzichtbare

Recensie: Jos Huijgens

De literaire thriller “Een onzichtbare” is de debuutroman van Pontus Ljunghill over inspecteur John Stierna.

Het verhaal beslaat twee periodes van zijn loopbaan. Deze lopen in het verhaal door elkaar.

De eerste periode speelt zich af in het jaar 1928. Hij onderzoekt de zinloze moord op het achtjarige meisje Ingrid Bengtsson en doet de alleenstaande moeder van het meisje de plechtige belofte de dader, koste wat kost, te vinden. Ondanks al het intensieve speurwerk, het vinden van verschillende kleine aanwijzingen en een bijna aanhouding, weet de dader definitief
uit handen van de politie te blijven. Het feit dat Stierna deze moord niet kan oplossen, en dus zijn belofte aan de moeder niet na kan komen, laat hem niet los en zal zwaar op zijn schouders blijven drukken.

In het tweede deel, als Stierna inmiddels met pensioen is, wordt hij benaderd door een journalist, die aan een artikel werkt  over oude, niet opgeloste moordzaken. Hij besluit de journalist te ontmoeten en hem te informeren over het dossier van de moord op het achtjarige meisje. Te meer omdat de zaak binnen enkele dagen zal  verjaren. Uiteindelijk komt Stierna, mede door toedoen van de jounalist, achter de gruwelijke waarheid.

"Een onzichtbare" is een prachtig, indringend verhaal over het gegeven dat niet alle misdaden opgelost worden. En hoe diep dit kan ingrijpen in het leven van betrokken rechercheurs.

Uw recensie tekst hier

Pontus Ljunghill: Een onzichtbare

Recensie: Jos Huijgens

De literaire thriller “Een onzichtbare” is de debuutroman van Pontus Ljunghill over inspecteur John Stierna.

Het verhaal beslaat twee periodes van zijn loopbaan. Deze lopen in het verhaal door elkaar.De eerste periode speelt zich af in het jaar 1928. Hij onderzoekt de zinloze moord op het achtjarige meisje Ingrid Bengtsson en doet de alleenstaande moeder van het meisje de plechtige belofte de dader, koste wat kost, te vinden. Ondanks al het intensieve speurwerk, het vinden van
verschillende kleine aanwijzingen en een bijna aanhouding, weet de dader definitief uit handen van de politie te blijven. Het feit dat Stierna deze moord niet kan oplossen, en dus zijn belofte aan de moeder niet na kan komen, laat hem nietlos en zal zwaar op zijn schouders blijven drukken.

In het tweede deel, als Stierna inmiddels met pensioen is, wordt hij benaderd door een journalist, die aan een artikel werkt  over oude, niet opgeloste moordzaken. Hij besluit de journalist te ontmoeten en hem te informeren over het dossier van de moord op het achtjarige meisje. Te meer omdat de zaak binnen enkele dagen zal  verjaren. Uiteindelijk komt Stierna, mede door toedoen van de jounalist, achter de gruwelijke waarheid.

Het is een prachtig, indringend verhaal over het gegeven dat niet alle misdaden opgelost worden. En hoe diep dit kan ingrijpen in het leven van betrokken rechercheurs.

Hoofdpersonage in dit debuut van Pontus Ljunghill is rechercheur John Stierna. Het is 1953. Stierna is vervroegd met pensioen. Vijfentwintig jaar eerder werd Ingrid Bengtsson, een meisje van acht, vermoord teruggevonden. Stierna bezwoer de moeder dat hij de dader zou vatten. Helaas lukt dat niet. En net nu de zaak bijna verjaard is, zoekt een journalist hem op in verband met een reeks artikelen over oude misdaadzaken. De kwestie is aan Stierna blijven knagen en de gewezen rechercheur zet nog eenmaal alles op alles om de dader alsnog te vatten. Pontus Ljunghill kiest voor “Een onzichtbare” bewust voor een wat traag ritme, dat past bij de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Vooral omwille van de karaktertekening van het hoofdpersonage, rechercheur John Stierna, en de tragiek die er achter schuil gaat is dit zonder meer een veelbelovend debuut.  

Ik heb Een onzichtbare gelezen omdat ik het boek via Thrillerboek gewonnen heb. Het boek speelt zich afwisselend in twee periodes af: in 1928, als een 8-jarig meisje vermoord wordt gevonden en rechercheur Stierna aan haar moeder belooft dat hij de moordenaar zal vinden, en in 1953, als de rechercheur inmiddels met (vroeg)pensioen is, en de moord over enkele dagen verjaart. In de ene verhaallijn lezen we hoe de politie er alles aan doet om de moordenaar op te sporen, in de andere verhaallijn zien we hoe de gepensioneerde rechercheur worstelt met de wetenschap dat hij er niet in geslaagd is de moordenaar te arresteren. Door dit laatste feit, en de wetenschap dat de zaak over enkele dagen verjaart, is het boek niet nagelbijtend spannend. Veel meer is het boek een indringend verhaal over het leven van rechercheur Stierna, en dan met name zijn onvermogen om de zaak te kunnen loslaten. In 1953 ontmoet hij een journalist die aankondigt een serie artikelen over dit soort zaken te willen schrijven, waarna Stierna opnieuw zeer gedetailleerd de zaak met hem doorneemt. De uiteindelijke 'ontknoping' komt niet geheel onverwacht, maar toch is Een onzichtbare een boek dat je met veel genoegen en mededogen voor de hoofdpersoon leest. Een goed boek!