Wanneer je begint te lezen in ‘De dictator’ weet dan dat dit het derde deel is van de Cicero – trilogie. Het boek is heel goed te lezen als je de andere delen niet hebt gelezen. Af en toe wordt er kort maar krachtig terug verwezen naar de vorige delen maar dit maakt het lezen van ‘De Dictator’ alleen maar beter te begrijpen. Want het leest niet echt vlot weg. Je moet je aandacht er goed bijhouden. De schrijfstijl is soms gewoon poëtisch te noemen, wat dan weer heel goed past bij de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. De Romeinse tijd, terug naar Ceasar en zijn volgelingen. De moord op Ceasar maar ook de ondergang van een groot imperium. Laat je meenemen, geniet van een stuk geschiedenis wat de meeste onder ons wel kennen. Je ziet en leest dat de schrijver grondig onderzoek heeft gedaan, de hoofdpersonen, maar ook de personages die vluchtig voorbijkomen worden goed uitgewerkt. Je ziet ze voor je ogen tot leven komen. Met alle attributen en kledij stijlen die in die tijd gewoon waren. Dat Tiro de slaaf moeite heeft met zijn verworven vrijheid maar ook Cicero, die goed is in de politiek, toch moeite heeft om zijn gezin bij elkaar te houden. Een verhaal wat bol staat van liefde, intriges, politiek, verraad, geweld eigenlijk alles wat vandaag den dag helaas nog steeds actueel is en dan ook nog overgoten met een mooie oplopende spanning. Toch moet ik heel eerlijk zeggen dat ik dit meer een boek voor de liefhebber van geschiedenis is. Dit is zeker niet om te discrimineren maar de schrijfstijl en dit stuk geschiedenis spreken niet tot mijn verbeelding. Vond het dat ook een heel moeilijk boek om te lezen omdat ik mij er niet in kon vinden. Heb mijn recensie dan ook meerdere malen aangepast omdat ik mij ook hier in niet goed kon vinden. Voor die mensen die lang hebben uitgekeken naar dit laatste deel en ook van de vorige twee delen hebben genoten, laat je meeslepen in een stukje geschiedenis, samen met de nodige spanning en geniet tot de laatste pagina. Sla dan het boek dicht en laat het rustig bezinken.