De titel van Dittrichs derde thriller staat voor Whites Only Liberation Front. En deze groep zorgt met pamfletten die oproepen tot een 'Duitsland terug aan de Duitsers' een joden-, vreemdelingen- en vluchtelingenhaat, voor veel onrust in Berlijn. Aan het hoofd van dit samengeraapt groepje staat Helmut Kruse die deze boodschap uitstekend weet te verwoorden in de media en daar veel bijval voor ontvangt van de bevolking.
Bij Timo Berger, als jurist sinds kort in de Duitse hoofdstad werkzaam voor een internationale mensenrechtenorganisatie, en zijn man, de Israëlische beeldhouwer Amnon Glaser, roepen deze uitingen van vreemdelingenhaat herinneringen op aan de Tweede Wereldoorlog en de toenmalige verhouding van de Duitsers tot de Joden. De moord op twee Turkse restauranthouders zet commissaris Fatima Ozturk en haar collega Gerhard op het spoor. Maar iemand enkel veroordelen op basis van zijn abjecte meningen blijkt behoorlijk lastig.

Dittrich is er in geslaagd uiterst actuele onderwerpen als vreemdelingenhaat en racisme (mooie verwijzing op pagina 240 naar Wilders' “dan gaan we dat regelen” als antwoord op de bekende vraag of de aanwezigen 'meer of minder Marokkanen' willen) te koppelen aan een periode waarin deze ook de kop opstaken met alle gevolgen van dien. En dat ook nog eens op een locatie die daar onlosmakelijk mee is verbonden, Berlijn. Hulde daarvoor. Maar dat niet alleen. W.O.L.F. is bovenal een spannende misdaadroman met geloofwaardig uitgewerkte karakters, een mooie plotlijn - al is een anonieme getuigenis natuurlijk vragen om moeilijkheden in een rechtszaak - en met een historisch perspectief dat vandaag de dag nogal eens gauw uit het oog wordt verloren. Niet alleen getuigt hij op deze genoemde punten van oorspronkelijkheid, ook de ontknoping mag er zijn.