Titel | Mo |
Auteur(s) | Anna Levander |
ISBN | 9789021456706 |
Afmetingen | 231x150x24 mm |
Aantal pagina's | 256 |
Uitgever | Q |
Taal | Nederlands; Vlaams |
Levertijd | 2-3 werkdagen |
Prijs | € 20.00 |
Bindwijze | Paperback |
Gewicht | 441 gram |
Het journalisten/schrijvers echtpaar Dominique van der Heyde (NOS) en Annet de Jong (Telegraaf) hebben, ook op schrijversvlak, onder de naam Anna Levander, de handen ineengeslagen en publiceren na 'Morten' (het eerste deel uit de trilogie) nu 'Mo'. Deel drie, 'M', verschijnt in juni. Het decor in al deze boeken: politiek Den Haag.
'Mo' is het tweede deel van de trilogie over de Nederlandse politicus Morten Mathijsen. Dat begint als hij eindelijke premier van Nederland is geworden na de moord op zijn spindoctor Evelien na hun one-night-stand. Hij stelt Marijn Flanders aan als haar opvolger, onwetend van het alles onthullende boek dat zij over hem en zijn Nieuwe Liberalen partij aan het schrijven is. Mo Liman maakt hij nieuwe fractieleider. Tussen alle vuige politieke spelletjes jaagt Morten ook op de moordenaar van Evelien. Dat leidt echter tot een onverwachte ontdekking, met nogal wat consequenties. Net als het avontuur waar de zoon van Mo in verzeild raakt dat zijn vader en diens partij in een lastig parket brengt. Morten lijkt zich pragmatisch door de problemen heen te worstelen maar niemand komt zonder kleerscheuren uit de strijd.
Net als 'Morten' schetst 'Mo' (dat ook op zichzelf staand is te lezen) een zeer fraai en realistisch aandoend beeld van de Nederlandse (partij)politiek. Een verhaal dat niet alleen met een opmerkelijke souplesse is geschreven, maar dat ook creatieve en geloofwaardige plotwendingen, invalshoeken en personages bevat om de lezer moeiteloos van begin tot het einde bij de les te houden.
Kennis van het Haagse politieke en journalistieke circus is een pré maar geen voorwaarde. Het is natuurlijk allemaal niet verheffend en fraai wat er wordt getoond, maar laten we hopen dat het aandeel fictie groter is dan je in eerste instantie wil geloven.
Mo is het sterke tweede deel van deze trilogie. ‘Eindelijk de Nederlandse Borgen. Heerlijk!’ kraait Alexander Pechtold op de achterflap. Dit deel doet echter meer denken aan House of Cards op het Binnenhof. Al met al doet het zeker uitkijken naar M, deel drie van deze trilogie. Hopelijk laat Levander het daar niet bij.