Veel mensen zijn razend enthousiast over SILO van Hugh Howey. In de Verenigde Staten kwam het aanvankelijk uit als e-book en in vijf delen. Na het succes in eigen land besloot de uitgever het in een papieren versie uit te geven en inmiddels is het een internationale bestseller.

Sciencefiction en postapocalyptische gebeurtenissen spelen een grote rol in dit boek.  Het boek speelt zich af in de toekomst. Een grote groep mensen leeft gedwongen in een ondergrondse silo. De buitenlucht zou giftig zijn. Wie naar buiten zou gaan overleeft dit niet. Maar hoe komt dit allemaal en waarom houdt iedereen zich aan de regels? Bewoners die zich niet aan de regels houden worden ‘op schoonmaak’ gestuurd. Ze komen buiten de ‘veilige’ omgeving van de SILO en moeten de ramen die het enige contact is met de buitenwereld schoonmaken.

Maar er rust een taboe op het fenomeen ‘buiten’. Zelfs het denken eraan kan al gevaar opleveren. Sheriff Holston besluit ‘op schoonmaak’ te gaan en neemt hierbij het risico om dit niet te overleven. Zijn vrouw is drie jaar geleden hierdoor overleden.  Wist zij meer hierover? Zijn opvolgster Juliette krijgt te maken met een opstand, de bewoners willen nu weten wat de waarheid is… Juliette niet bang uitgevallen, zoekt antwoorden op de vragen.

Het enthousiasme voor dit boek kan ik niet delen. Waarschijnlijk behoor ik tot de minderheid. Dit ligt niet aan de schrijver maar zijn verhaal gaat te traag, de personages zijn niet aansprekend genoeg. Op het eind blijf ik zitten met te veel losse eindjes. Ellenlange beschrijvingen van een tocht naar vele verdiepingen lager, het boeit niet echt. Dit om maar eens een voorbeeld te noemen. Weinig fantasierijk waardoor ik moeite heb gehad om mijn aandacht erbij te houden. In dit boek vind ik het vooral lastig om te ontdekken waar het verhaal naar toe gaat. Mijn vragen krijgen onvoldoende antwoord en ik blijf daarom met een onbestemd gevoel achter.