In Vredenburg, het tweede deel van De Nieuwe Wereld, sluimert de dreiging niet langer in het duister — ze klinkt. In muziek. In beelden. In woorden. In keuzes die niemand bewust maakt, maar toch worden genomen. Er is iets aan de gang in de provincie. Iets dat zo vertrouwd klinkt, dat niemand het herkent als gevaar. Onder de oppervlakte van media, ritme en herhaling groeit een nieuwe vorm van controle. Wat mensen voelen, denken, verlangen… wordt bijgestuurd. Niet met geweld, maar met klank. Het Verzet merkt het als eerste. Wanneer Julia White een verdacht document ontdekt, komt een kettingreactie op gang die haar wereld op z’n kop zet. Terwijl oude maskers vallen, beseft het Verzet dat beïnvloeding zelden luid binnenkomt — maar altijd diep binnendringt. En dit keer is het geen oorlog die uitbreekt, maar iets dat meer geraffineerd is: een systeem dat klinkt als vrijheid — en stuurt als tirannie.