Na De onderkoning van Indië (2017) en Van de doden niets dan goeds (2015) is dit het afsluitende deel van de zogeheten Nederlands Indië-trilogie van Ross. Het eerste deel speelt zich af in 1941 als, behalve de situatie in Europa ook de Japanners Nederlands Indië onder de voet dreigen te lopen. Hulp van de Amerikanen in die strijd is gewenst en die komt er ook na de aanval op Pearl Harbor. In 1949 staat de Nederlandse kolonie opnieuw onder druk, maar nu van binnenuit. Soekarno c.s. willen de onafhankelijkheid uitroepen. Dan duikt er een voormalig Nederlands militair, John de Bruyn, op overlevende van de Van Linschoten die in 1941 met man en muis is vergaan. Door de Japanners tot zinken gebracht bij de Phillippijnen luidt de officiële versie, maar de informatie van de militair vertelt een ander, niet zo?n fraai verhaal met als doel de Amerikanen in de oorlog te betrekken. Daar heeft De Bruyn hard bewijs van. Met alle macht wordt geprobeerd de officiële versie in stand te houden en Indië voor Nederland te behouden. In dit tumult verdwijnt Anke de Bruyn, de zus van John en de vriendin van klarinettist en inlichtingenofficier Arnie Springer. Springer volgt haar naar Indië en belandt in een draaikolk van internationale intriges en bedrog.' Ross laat het verhaal niet alleen vertellen vanuit de hoofdpersoon Arnie Springer, maar ook nog vanuit vier andere personages: Anke de Bruyn, John de Bruyn, Guus Lootsma en generaal Simon Spoor. Zij spelen ook nog eens een rol, soms dubbelrol, daarin. Dat maakt het soms ingewikkeld, wat de situatie destijds overigens ook was (in zijn nawoord zet hij bovendien de feiten nog eens op een rij). Dat gaat ten koste van de spanning, maar niet van de sfeer. Die weet Ross haarfijn te treffen evenals hij erin slaagt de complexiteit van de politieke omstandigheden duidelijk te maken. Dat maakt het deze keer toch meer historisch dan thriller.