Kate Evans heeft narcolepsie en is verpleegkundige, maar haar baas weet van niets. Stug uitgangspunt, maar enfin. Ze werkt op een VIP-afdeling van een psychiatrische privé-kliniek in London en waar de dochter van een bekende voetballer het eerste patiëntje wordt. Dat verhaal komt in de schandaalpers en Kate wordt beschuldigd erover te te hebben getwitterd. Gevolg: ontslag. Maar ze rust niet voor dat ze de dader ? die nog meer op z?n geweten heeft ? vindt. Schemerzone won verleden jaar de Hercule Poirot prijs voor beste Vlaamse thriller. Die verwachting maakt het boek niet waar. Degelijk werk, zonder meer, maar ook dertien in een dozijn. Het verhaal lijdt aan iets waar meer auteurs mee worstelen: de spanning zoeken ze in de angstige gevoelens, de onrust en onzekerheid waar (met name) vrouwen mee worstelen als ze te maken krijgen met onverwachte heftige gebeurtenissen. Die spanning is natuurlijk herkenbaar voor veel lezer(es)s(en) maar blijkt toch vaak onvoldoende om een verhaal naar een hoger plan te brengen. Nogmaals: Schemerzone is degelijk vakwerk, maar ontbeert een verrassing. Een narcoleptica alleen is niet gen?..zzzzz.

Schemerzone? is de vijfde thriller van Hilde Vandermeeren. Twee boeken had ik al gelezen, de andere twee wil ik graag nog lezen (en haar boeken horen in Uw en mijn boekenkast te staan). Dit jaar had ik een eerdere topper gelezen, ?Het dossier?***** door Anya Nawierra, ?Schemerzone? doet daar niet voor onder en ik heb de tweede vijfsterrenthriller van 2017 gelezen. ?Schemerzone? boeit vanaf het begin, de korte hoofdstukken, de cursief gedrukte hoofdstukken, Vandermeeren weet de spanning goed op te bouwen, door taalgebruik en door kennis van zaken. ?Schemerzone? is gesitueerd in Engeland en alles klopt vanaf het begin, de verhaallijnen, de personages en de angst van Kate die alles om haar ziet veranderen, en niet ten goede. Je voelt de angst van Kate, haar onmacht en de reacties van de omstanders die zo echt zijn dat je op het puntje van je stoel zit. Eenmaal in ?Schemerzone? begonnen wil je eigenlijk maar een ding, doorlezen. Ik nam een adempauze om de volgende dag het boek uit te lezen, maar dat bleek een verkeerde beslissing, ik droomde over dit boek, alles trok aan mij voorbij. Vandaar dat ik om 04.00 uur in de ochtend na een nachtmerrie en een paar slapeloze uren ?Schemerzone? oppakte en uitlas. Huiveringwekkend en angstaanjagend realistisch is deze thriller.